FjordenWereld.nl

Gisteravond heb ik meegedaan aan een oefenparcours bij de Zaanse Ruiters in Wormer. Dat werd nog spannender dan ik had gedacht. Voor het eerst daarheen, en helemaal in het donker. Orlinde was lekker wakker en liep braaf de trailer in dus een goed begin! Ik reed achter een vriendin aan die met haar Haflinger mee ging doen. Zij gaat daar ook springlessen volgen.
We waren vroeg aanwezig en schreven ons in voor 70cm en 80cm. We waren de enige koudbloedjes. Om zeven uur begonnen ze met 50cm parcours, met allemaal van die leuke kleine sportponys. Losrijden en wachten kon in de 2e binnenbak. Daar stonden ook 2 oefensprongen. Luxe hoor, 2 grote binnenbakken (en ze hebben ook nog een enorme buitenbak, maar die was te hard en koud).
We moesten erg lang wachten, pas om half negen waren we aan de beurt voor de 70cm. Anderhalf uur inrijden is wel erg lang, maar dat kwam ook doordat een ponyruitertje was gevallen. Mijn parcours ging supergoed, lekker tempo, goed te sturen. Ik moet er alleen op letten dat ik niet te vroeg naar voren ga, dat ik echt wacht tot ze springt.
Toen wachten op de 80cm. Ondertussen waren de kleine ponys verdwenen en reden we tussen de grotere sportponys en paarden. We hoorden dat iemand anders van onze club, Danielle, flink was gevallen met haar parcours. Dus even kijken hoe erg het was. Ze was in een snelle bocht naast haar paard terecht gekomen en ze kon niet meer op haar enkel staan. Haar zus was er ook bij, zou na haar starten, maar kon nu de mannen gaan bellen om vervoer van de paarden naar huis en van Danielle naar het ziekenhuis te regelen… Balen voor hun. Zeker omdat Danielle na eerdere val-blessures eindelijk weer een beetje bezig was met haar paard.
Kirsten deed haar 80cm parcours goed.
Toen ik nog. Hindernis 1 prima. Hindernis 2, een waaier, finaal tegen de grond (de hindernis dan he). Draaien naar hindernis 3, een oxer, en recht door naar dubbelsprong 4A en 4B, beide steilsprongen. 4A werd een noodstop, waarbij ik in slow-motion vooruit schoot en de hele hindernis omgooide in mijn val (wachten tot je paard springt!!! ja, ik weet het….). Wat was ik blij met mijn cap! Ik lag helemaal tussen de balken, was met mijn hoofd op een balk gevallen. Orlinde bleef staan, dus na een paar seconden opgestaan, opgestapt en weer rijden. Toen de hindernis weer stond (sorry voor de puinhoop) opnieuw aangereden. Nr 3 en 4A gingen goed, maar Orlinde stopte voor 4B. Die besloot ik over te slaan. Nr 5 was de muur, daar weigerde ze weer. Nog een keer aanrijden en toen gingen we erover. Toen ben ik gestopt. Het voelde niet helemaal lekker en ik zag weinig nut in een rondje alle hindernissen slopen.
Ik denk dat het toch iets aan de hoge kant was voor ons, ook aangezien we de afgelopen weken nauwelijks hebben gesprongen. Ze zit dik in haar vacht, waardoor ze het flink warm had. Weigeren doet ze niet zomaar, meestal probeert ze het wel, ze vindt springen wel leuk. Onderhand waren we ook al 2 uur bezig….ik werd ook moe. Dan eindig ik liever met nog 1 goede sprong en niet helemaal uitgeput. Het moet wel leuk blijven toch?
Orlinde liep weer braaf de trailer in en was blij weer thuis te zijn. Nu heb ik een wat stijve schouder en vast ook een paar blauwe plekken. Maar verder geen schade.
Danielle was naar het ziekenhuis gereden voor een foto van haar enkel. Die bleek gelukkig alleen verstuikt, niet gebroken.

Zo te horen was het 80 cm parcours misschien toch iets te moeilijk. Zeker na wat ze al had gedaan. Wel lekker dat het bij de 70cm zo goed ging!

vera springt best goed, in de les springen we regelmatig een sprongetje van 80 cm, maar dan bouw je langzaam op van ong. veer 40 cm steeds een balkje hoger. Een parcourtje van 80 cm is best pittig hoor voor een fjord, ik houd het voorlopig ook nog bij de 70 dan weet ik tenminste zeker dat we er overheen komen.
heb je je verder niet bezeerd?

nou zo te horen viel het gelukkig met iedereen nog mee
ja 2 uur is ook best wel lang....
en idd dan liever eindigen met één goede sprong dan eigenwijs doorgaan en wie weet wat er nog had kunnen gebeuren!

Gelukkig heb je je niet erg zeer gedaan. En kan best dat je paardje ook weigerde omdat jij niet helemaal lekker in het zadel zat. Ben ook eens onderuit gegaan en de keren dat mijn fjordje weigerde was omdat ik stiekem toch niet over de hindernis durfde. Als ik mezelf mentaal een schop onder mijn kont gaf spring ze alles weer. Maar goed dat je gestopt bent hoor, moet allemaal wel leuk blijven. Lang leve de cap maar weer.

Ja, zoiets had ik zelf ook. Zeker toen we op de muur afreed (na de val). Die weigerde ze, ik denk dat ik zelf teveel aarzelde of niet vast genoeg zat op dat moment. De tweede keer aanrijden zat ik erop van 'en nu gaaaaan we!' en toen gingen we er dus ook gewoon over.

Losse hindernissen kan ze 1,00m maar een heel parcours is natuurlijk wel wat anders. Maar ik wilde het toch eens proberen op 80cm. Ik ga het een volgende keer (met meer voorbereiding en minder dikke vacht en minder lang losrijden) weer proberen.

Oef!!
Gelukkig zijn jullie beiden nog heel!!!!

80 cm parcours!! zeker als je op het moment niet
veel traint is best hoog!!

Als 70 goed gaat, zou ik gewoon voorlopig 70
blijven springen, beter voor jullie vertrouwen!
Gaat dat goed, kan je altijd weer een stapje hoger..

Bovendien dubbels erg lastig, als het op paarden maat
staat en je er een fjord door moet wurmen.. qua afstanden..

Bovendien is een losse hindernis geen parcours..
Met mij erop kan mijn pony ook 1 m springen... maar losse
hindernissen, of keurig op kloppende afstanden gebouwde
combinaties...
Bij een parcours gaan we vermoedelijk onze nek breken..
slecht plan...
(heb 1 x 95 cm parcours gesprongen, ging goed.. tot
we de dubbel voor de net overdeden... paard en ik tegen de
vlakte!!! beestje moet heel blijven, dus ga niet hoger dan 70 cm
zonder training, en niet hoger dan 80 cm parcoursen in tijden
van wel training..)