Een vreemde ochtend...
Geplaatst: wo 10 okt 2007, 11:11
Zo kan ik vanochtend toch wel het beste omschrijven denk ik.
Om bij het begin te beginnen, voor vandaag 10 uur stond er een afspraak voor een klinische keuring bij Ravina.
Om half 10 eerst Yvonne, potentiele koper, van het station opgehaald, en toen samen naar stal. Even wat gekletst en gepoetst en toen de da er eenmaal was snel begonnen met de keuring.
Eerst even een klets praatje natuurlijk, even doorgenomen wat ze zou gaan doen. Begonnen met het luisteren naar haar hart en longen, dat was allemaal okee. En toen waren haar ogen aan de beurt, nu was ik echt wel een beetje nerveus voor de keuring en je bent altijd bang dat er iets uitkomt wat je niet had verwacht, maar dat Ravina aan 1 kant (vrijwel) blind zou zijn had ik toch echt nooit kunnen bedenken. Haar rechteroog ziet er gelukkig wel helemaal prima uit, maar in haar linkeroog zit de lens los. Wat er nu allemaal precies aan de hand was durf ik zo niet meer te zeggen, het is niet helemaal goed blijven hangen omdat ik toch wel erg overdonderd en verrast was. Ze zei iets over een verkleving, litekens die ze zag, de lens was los gekomen en naar voren gezakt, ze kon onder andere aan de litekens zien dat het al wel oud was, ze had het dus al toen ik Ravina kocht. Of ze nog iets kan zien met het oog durfde ze niet met zekerheid te zeggen. Iig vrijwel niets, waarschijnlijk nog wel licht en donker maar de da denk dat het daar dan ook bij ophoud.
We zijn toch nog doorgegaan met de keuring, en verder is ze prima gezond. De buigproeven, longeren op het harde en zachte, alles was prima. Ze is dan dus ook wel goedgekeurd, alleen met een bemerking op haar linkeroog.
Ik ben er nog steeds een beetje van onderste boven, enerzijds verklaard het heel erg veel voor mij. Net die kleine dingetjes die tot onbegrip en irritatie leide tussen mij en Ravina zijn waarschijnlijk zo te verklaren, net als (een klein stukje) van haar lompigheid. Ik voel me ook zo stom dat ik nooit iets heb gemerkt. Op de een of andere manier had ik bij een half blind paard altijd het idee dat je dan toch een schrikkerig paard zou hebben. Nu is Ravina alles behalve schrikkerig, ze is nergens bang voor, schrikt nergens van, niet op stal niet op een drukke weg...
Ik vind het ook zo sneu voor Ravina, al die tijd dat ik haar al heb heb ik haar dus nooit helemaal kunnen bergrijpen.
Ik ben benieuwd wat Yvonne besluit te doen, ik heb gezegt dat ze er maar even over na moest denken. Ondanks dat ze goed gekeurd is voor de klinische keuring moet je natuurlijk maar net op een half blind paard zitten te wachten.
Zo, ik heb mijn hart ook weer gelucht!
Om bij het begin te beginnen, voor vandaag 10 uur stond er een afspraak voor een klinische keuring bij Ravina.
Om half 10 eerst Yvonne, potentiele koper, van het station opgehaald, en toen samen naar stal. Even wat gekletst en gepoetst en toen de da er eenmaal was snel begonnen met de keuring.
Eerst even een klets praatje natuurlijk, even doorgenomen wat ze zou gaan doen. Begonnen met het luisteren naar haar hart en longen, dat was allemaal okee. En toen waren haar ogen aan de beurt, nu was ik echt wel een beetje nerveus voor de keuring en je bent altijd bang dat er iets uitkomt wat je niet had verwacht, maar dat Ravina aan 1 kant (vrijwel) blind zou zijn had ik toch echt nooit kunnen bedenken. Haar rechteroog ziet er gelukkig wel helemaal prima uit, maar in haar linkeroog zit de lens los. Wat er nu allemaal precies aan de hand was durf ik zo niet meer te zeggen, het is niet helemaal goed blijven hangen omdat ik toch wel erg overdonderd en verrast was. Ze zei iets over een verkleving, litekens die ze zag, de lens was los gekomen en naar voren gezakt, ze kon onder andere aan de litekens zien dat het al wel oud was, ze had het dus al toen ik Ravina kocht. Of ze nog iets kan zien met het oog durfde ze niet met zekerheid te zeggen. Iig vrijwel niets, waarschijnlijk nog wel licht en donker maar de da denk dat het daar dan ook bij ophoud.
We zijn toch nog doorgegaan met de keuring, en verder is ze prima gezond. De buigproeven, longeren op het harde en zachte, alles was prima. Ze is dan dus ook wel goedgekeurd, alleen met een bemerking op haar linkeroog.
Ik ben er nog steeds een beetje van onderste boven, enerzijds verklaard het heel erg veel voor mij. Net die kleine dingetjes die tot onbegrip en irritatie leide tussen mij en Ravina zijn waarschijnlijk zo te verklaren, net als (een klein stukje) van haar lompigheid. Ik voel me ook zo stom dat ik nooit iets heb gemerkt. Op de een of andere manier had ik bij een half blind paard altijd het idee dat je dan toch een schrikkerig paard zou hebben. Nu is Ravina alles behalve schrikkerig, ze is nergens bang voor, schrikt nergens van, niet op stal niet op een drukke weg...
Ik vind het ook zo sneu voor Ravina, al die tijd dat ik haar al heb heb ik haar dus nooit helemaal kunnen bergrijpen.
Ik ben benieuwd wat Yvonne besluit te doen, ik heb gezegt dat ze er maar even over na moest denken. Ondanks dat ze goed gekeurd is voor de klinische keuring moet je natuurlijk maar net op een half blind paard zitten te wachten.
Zo, ik heb mijn hart ook weer gelucht!