Ik heb een nieuw stalgenootje. Hardstikke leuke meid, kan je prima mee lachen. En die had vanavond van 7 tot 8 les. Prima, ik had zoiets van dan ga k om 7 uur, knip k Vjesta ff n beetje bij, gaat ze terug te land in en om iets voor 8en haal ik haar er weer uit, zodat k om 8 uur nog ff kan rijden.
Om 10 voor half 9 zat ze dus nogsteeds in de bak, vol aan het werk, met haar instructrice. Uiteindelijk had ik toch maar besloten te gaan zadelen, zodat ik ook nog wat kon doen. Zodra ik de bak in kwam ging zij uitstappen, dus dat ging mooi goed. Nou zijn de eerste rondjes altijd rampzalig, dat is nou eenmaal zo, daar heb k me bij neergelegd. Ze gaat alle kanten op, behalve die ik wil. Maar ik los t wel op, zet haar direct flink aan het werk, aan de teugel en lopen met die handel. En all of a sudden begint de instructrice van dat andere meisje zich ermee te bemoeien. 'Ja, laat haar maar een rondje achter Marcello aanstappen, lekker onspannen, alleen stappen'
. Naja, omdat het meestal wel wat helpt heb k t maar gedaan. Maar na 2 rondjes wilde ik weer zelf aan het werk gaan. Dat duurt altijd eventjes, gaat niet zomaar uit het niets. Ik rij heel veel voltes, moet altijd heel veel been geven. En ik moet haar dan dus afleiden van het klieren. Aan de teugel lopen, volte verkleinen en vergroten, rechtrichten, stelling naar binnen, keertje de andere kant op, overgangen rijden enz. Dus daar was k mee bezig, begint ze weer 'ja, je moet haar lange teugel geven en gewoon rondstappen, net doen alsof er niets aan de hand is. Alleen maar hier op de volte stappen, al moet het een half uur'. En het is opzich wel goed bedoeld, maar ik kan daar niets mee. Ik weet wat Vjesta doet, en ik weet dat ik het eruit kan krijgen. En ik erger me dan zo aan het feit dat iemand zich ermee bemoeit, en dat voelt Vjes, en die maakt daar onmiddelijk misbruik van. En ik zei het ook, 'ze is niet bang, ze stelt zich gewoon aan' maar zo iemand die haar voor het eerst ziet lopen weet dat natuurlijk beter dan iemand die er al een jaar lang bijna iedere dag op zit.'Je moet haar niet steeds zo aan de teugel vragen, dan gaat ze protesteren'
. Op dat moment besluit Vjesta dat het voldoende is, en gaat stilstaan, draaien enz. En ook pasjes achteruit lopen. 'Ze mag nooit zelf besluiten dat ze achteruit gaat, als zij achteruit gaat dan moet je haar een pasje naar voren zetten'. En het leuke is, op het moment dat Vjesta besluit dat er alleen nog maar een achteruit op zit kan je been geven wat je wilt, dan gaat ze alleen maar harder achteruit. 'Zet haar eens vooruit, dit mag ze niet'. Dus uit pure neid riep ik 'HOE DAN?'
'Ja met je kuiten '
'Dat doe ik, werkt niet'
'Meer toestaan met je handen'
Dus ik heb m'n handen ongeveer op haar oren neergelegd, gaf been, en Vjesta SCHOOT achteruit. Lekkere tip, daar is die van mij toch net iets te slim voor.
Uiteindelijk ergerde ik me zo hard (helemaal omdat het stalgenootje uit het niets met haar zweep naar me toe kwam 'hier, kan je wel gebruiken' dat ik ben afgestapt, een rondje aan de hand heb gelopen en ermee ben gekapt. Het werkt voor mij gewoon niet als er ineens mensen uit het niets gaan 'helpen'. Ik moet me concentreren op m'n paard, en als er mensen tegen me aan gaan praten gaat het mis. En ik weet dat het vriendelijk bedoeld is, maar als ik les wil dan vraag ik het wel.
En nu heb k n pesthumeur, omdat het rijden niet ging zoals ik wil. Baalt.
)
Ysha