Ja , daar ben ik dan eindelijk weer.
In mijn laatste verhaal vertelde ik over Pino in de grote wei.
Nou inmiddels is hij alweer bijna 2 weken thuis, want ondanks dat hij het daar erg fijn vond, en dikke maatjes was met de andere ruintjes, ging het toch effe fout.
Zaterdagavond een week geleden,( 19 mei) ging ik een buitenritje maken vanuit daar.
Allemaal leuk, lekker mijn nieuwe zadel erop
, mooi weer, leuke route, pino vrolijk. Totdat hij afmestte,( was bijna weer terug op de boerderij), Daarna was de accu leeg!! Langzaam naar de stallen gestapt. 
Ik zette hem in een stal, en zadelde hem af, toen was hij alleen wat nat achter zijn oren en onder het zadel.
Maar binnen een paar minuten dreef hij over zijn gehele lichaam in het zweet. Zijn buik fladderde, en hij keek zo zielig.
Ik ben met hem buiten in de bak gaan lopen en meteen de DA gebeld,die bevestigde wel buikkrampen, en pijn, maar omdat pino geen aanstalte maakte om te gaan liggen, en alleen rondjes liep met me,( geen touw aan halster), en daarna weer steun zoekend bij me ging staan,moest ik het effe aanzien.
Gelukkig verdween dat buikfladderen binnen 3 kwartier en droogde hij weer op, maar nog geen mest, wel dikke scheten. Dus er zal hem lucht dwars hebben gezeten.
Ik wilde hem mee naar huis nemen, en gerard dacht meteen hetzelfde, dus zo gezegt zo gedaan.
Toen Pino de kleintjes weer zag, werd er lief gehinnikt,en meteen gekriebeld,dat was leuk om te zien.
En Pino snuffelde de hele paddock en stallen af, waarna hij rustig op zijn vaste plekje installeerde, en op drie benen een dutje deed.
Ik mag dan misschien een pietlutje zijn,maar ik heb nog nooit wat met mijn paarden gehad, en was hier aardig van geschrokken.
Waar het nou presies aan gelegen heeft weet ik niet, maar inmiddels weet ik wel dat er nog een pony hetzelfde had als pino.( die daar ook staat).
Pino blijft thuis, en kan gelukkig zijn eigen wei nog in, want daar is nog niets aan veranderd.
Ik had voor me voor 20 mei al afgemeld voor die voorjaarsrit in balloo, maar dat dit nog zou gaan gebeuren dat had ik niet voorzien.
Ik vond het niet fair tegenover pino om zo'n lange rit te gaan rijden, terwijl we daar alleen maar plezier ritjes hadden gemaakt en geen lange afstandsritten meer.
Inmiddels is Pino weer zichzelf, en ik merk niks vreemds aan hem, hij is vrolijk,ondertussen ook weer op nieuwe ijzers gezet,( 13 weken hebben die vorige gezeten!!),en we rijden weer vanuit thuis onze ritten.
Ik heb nu ook 2 ochtenden in de week werk, dus ben wat drukker.
Ook thuis is wat meer te doen, de plantjes en bloemen in de tuin verzorgen.
Verder loop ik nog 2 ziekenhuizen af en aan, voor fysiotherapie, en de niersteen vergruizer, en ik krijg 18 juni weer pijnbestrijding voor de rug kwaal.
Maar ondanks dat alles geniet ik van alles hoor, en vermaak me kostelijk.
Ook met Bojana gaat het goed, zo af en toe rijd ze op Pino, dan kan ik een stoel pakken en in de bak gaan zitten,ik bemoei me er weinig mee, ( da's beter voor de moeder dochter relatie),pino is heel lief en sjokt lekker met haar rond, ze rijdt dan haar figuren ,en soms een klein drafje.
Wat ook wel leuk is , is dat ik voor een vriendin/ overbuurvrouw een verzorg paard vond, een haffie, een ruintje, 13 jaar, en morgen gaan we samen een blokje om.
Nou ik vertel de volgende keer wel weer verder,groetjes karin en pino
