Ik weet ook wat we niet meer doen...
Geplaatst: di 01 mei 2007, 20:29
...en dat is rijden in het algemeen, en lessen in het bijzonder als Vjesta hengstig is.
Vorige week vrijdag had ik les en het was een grote ramp. Ze was al sinds zondag aan het klieren, had zich ook onder het dameszadel flink misdragen (wegspringen, niet willen draven, overal bang voor zijn). Met de les van vorige week was het op een hoogte punt. Ze wilde de hele achterste helft van de bak niet meer in. Draaide weg, sprong alle kanten uit, liep met haar hoofd in de lucht, greep het bit vast, bokken enz... Maar niet luisteren. Uiteindelijk is mijn instructrice erop gestapt en ie heeft ontzettend met haar gevochten (letterlijk), terwijl dat gewoonlijk de zachtaardigste persoon ter wereld is. Uiteindelijk heeft ze het wel gewonnen, maar vraag niet hoe. Ik heb 2 nieuwe stalgenootjes, die zich rotschrokken van de manier hoe Vjesta gereden werd (ik heb ze wel duidelijk gemaakt dat dat niet dat manier is hoe we haar altijd behandelen). In het gevecht is zelfs mijn neusriem gesneuveld (gewoon gebroken), dus ik kon er ook niet meer op.
Vandaag heb ik een nieuwe neusriem gekocht, en ben ik er met knikkende knieën weer op gegaan (ik heb er met kerst een paar keer gruwelijk afgelegen en sinds dien ben k wat bibberig). M'n instructrice was er weer bij en die had de instelling 'vandaag GAAT ze naar je luisteren!'. Wat bleek? Totaal overbodig. Vjesta was lief braaf, ontspannen, liep lekker en liet zich geweldig rijden. Nu hebben we zitten denken wat die rare buien veroorzaakt, en we kunnen op niets anders komen dan hengstigheid. Op de vorige stal raakte ze altijd wel over haar toeren als ze hengstig was, maar niet zo erg.
We hebben nu dus besloten dat ik als e hengstig is niet meer ga rijden. We hebben het vermoeden dat ze er last van haar rug van krijgt, omdat ze aan de longeerlijn dan wel geweldig luisterd en aan de hand ook. Raar beest. Als iemand er nog iets op weet? Ik sta open voor alle sugesties die geen bergen hulpteugels en zwepen van 1,5 met vergen.
En we hebben ook goed nieuws. Sinds vrijdag heb ik een nieuwe stalgenoot, ook met fjord. Het is een 9 (?) jarige ruin (een 'T'). En Vjesta en hij zijn helemaal verliefd. Als ik Vjesta eruit haal staat hij alleen maar te gillen op de zandplaat, en zodra ik ga rijden blijft hij staan kijken. Toen ik haar terugzette kwam hij zelfs aangedraafd! Ze zijn echt te schattig samen. Het leuke is ook, dat ik het prima kan vinden met de eigenaresse en de bijrijdster, dus het is einde saaie winterdagen.
Vorige week vrijdag had ik les en het was een grote ramp. Ze was al sinds zondag aan het klieren, had zich ook onder het dameszadel flink misdragen (wegspringen, niet willen draven, overal bang voor zijn). Met de les van vorige week was het op een hoogte punt. Ze wilde de hele achterste helft van de bak niet meer in. Draaide weg, sprong alle kanten uit, liep met haar hoofd in de lucht, greep het bit vast, bokken enz... Maar niet luisteren. Uiteindelijk is mijn instructrice erop gestapt en ie heeft ontzettend met haar gevochten (letterlijk), terwijl dat gewoonlijk de zachtaardigste persoon ter wereld is. Uiteindelijk heeft ze het wel gewonnen, maar vraag niet hoe. Ik heb 2 nieuwe stalgenootjes, die zich rotschrokken van de manier hoe Vjesta gereden werd (ik heb ze wel duidelijk gemaakt dat dat niet dat manier is hoe we haar altijd behandelen). In het gevecht is zelfs mijn neusriem gesneuveld (gewoon gebroken), dus ik kon er ook niet meer op.
Vandaag heb ik een nieuwe neusriem gekocht, en ben ik er met knikkende knieën weer op gegaan (ik heb er met kerst een paar keer gruwelijk afgelegen en sinds dien ben k wat bibberig). M'n instructrice was er weer bij en die had de instelling 'vandaag GAAT ze naar je luisteren!'. Wat bleek? Totaal overbodig. Vjesta was lief braaf, ontspannen, liep lekker en liet zich geweldig rijden. Nu hebben we zitten denken wat die rare buien veroorzaakt, en we kunnen op niets anders komen dan hengstigheid. Op de vorige stal raakte ze altijd wel over haar toeren als ze hengstig was, maar niet zo erg.
We hebben nu dus besloten dat ik als e hengstig is niet meer ga rijden. We hebben het vermoeden dat ze er last van haar rug van krijgt, omdat ze aan de longeerlijn dan wel geweldig luisterd en aan de hand ook. Raar beest. Als iemand er nog iets op weet? Ik sta open voor alle sugesties die geen bergen hulpteugels en zwepen van 1,5 met vergen.
En we hebben ook goed nieuws. Sinds vrijdag heb ik een nieuwe stalgenoot, ook met fjord. Het is een 9 (?) jarige ruin (een 'T'). En Vjesta en hij zijn helemaal verliefd. Als ik Vjesta eruit haal staat hij alleen maar te gillen op de zandplaat, en zodra ik ga rijden blijft hij staan kijken. Toen ik haar terugzette kwam hij zelfs aangedraafd! Ze zijn echt te schattig samen. Het leuke is ook, dat ik het prima kan vinden met de eigenaresse en de bijrijdster, dus het is einde saaie winterdagen.
, groeien ze vanzelf wel overheen hoor.
