FjordenWereld.nl

Af en toe is het ook zo'n zenuwenlijer dat ik echt vermoed dat ze deels arabiertje is...

Ik had dinsdag besloten dat we wel even 's avonds lekker rustig een rondje buiten konden gaan doen. Dat rondje lopen we wekelijks aan de hand onder het mom van 'wennen aan alles'. Dus onder het zadel zou het ook moeten kunnen... Nou daar heb ik me lelijk op verkeken. Ze staat aan een ventweg (= een parallel weg van een grotere weg), daar loopt een hele brede berm langs en daarlangs loopt een 80km/h. weg. (Voor mensen die bekend zijn hier in de omgeving: de Graaf Lynden van Sandenburghweg, op t stuk tusse Cotehn en Werkhoven) Op stommige stukken staat er tussen de ventweg en de grotere weg een hek, andere stukken niet.

Ze wilde het erf al niet af, maar dat is normaal. Toen stond ze ook heel erg ontspannen naar het voorbij komend verkeer te kijken. na een meter of 200 begon er wat meer protest, niet verder willen (maar als er dan een voetganger langs komt wil ze dan wel meelopen, dus daar maak ik grondig misbuik van). Na 500m is een bruggetje wat we óf op de heenweg óf op de terugweg over moeten. Ik dacht m lekker op de terugweg te nemen, hoe later het is, hoe minder muggen. Dus ik wil rechtdor rijden. Nou daar dacht Vjesta toch anders over. Protesteren, niet verder willen lopen, hoofd in de lucht. Nou kan ze zich verschikkelijk aanstellen, dus ik verwachtte dat dat nu ook zo zou zijn, maar daar verkeek ik me op.

Opeens vloog er een duif weg uit de struiken, en dat was de druppel. Vjesta draaide zich razendsnel om, en begon richting de grote weg te rennen! Gelukkig zaten we toen nog op een stuk mét hek, zodat ze de weg niet op kon. Toen ze dat merkte besloot ze dat we dan maar naar huis moesten. Ik heb nog geprobeerd haar om te trekken, maar het mocht niet baten, ze vloog richting huis. Het enige wat ik nog kon doen was teugels iets langer laten, snel t bokriempje grijpen en proberen naar links (van de grote weg af) te sturen. Gelukkig heeft ze niet meer geprobeerd de weg op te rennen, maar in rengallop langs de grote weg is ook geen pretje. Ik zag vanuit mijn zadel al steeds haar voorbenen verschijnen, dus ze moet haar benen echt mega ver hebben uitgeslagen. Gelukkig was het maar 500 meter, en draaide ze zelf keurig de oprijlaan op. Er kwam geen verkeer aan, geen fietsers en we hoefden nergends over te steken.

Ik geloof niet dat ik vaak zo bang ben geweest. Toen ze eenmaal op het erf stilstond ben ik afgestapt en in elkaar gezakt. Een stalgenootje zag me aankomen en kreeg zowat een hartverzakking, later hoorde ik dat het er wel super spectaculair uitzag...

Toen k weer kon staan heb ik t zadel eraf gegooit en ben ik lopend nog een keer naar buiten gegaan, gezorgd dat ze toch weer langs die 'enge' plek ging. En als k dan loop dan gaat ze dus wel, zonder op of om te kijken.

Toen ging ik gisteren nieuwe peeskappen kopen, en de eigenaresse van de winkel staat me aan te kijken. Komt ze even later naar me toe 'zag ik jou nou laatst in volle gallop met je paard langs de weg rijden? Ik kwam voorbij met de auto en ik dacht je te herknennen...'
dus ik, vuurrood: 'jep dat was ik'
zij: 'was het de bedoeling?'
ik: 'nope, de schok er ineens vandoor en k hield haar niet'
zij: 'Oh ja, omdat je toch nog wel redelijk stevig zat zo te zien'
ik: 'Ja ook alleen maar omdat ik me met m'n bokriempje m'n zadel in heb getrokken'
Ze vond het wel knap dat ik er nogsteeds gewoon opdurfte, en dat ik ook nogsteeds van plan ben buiten te gaan rijden (zij het dan met een ander paard erbij).

Ik wil niet weten wat er gebeurd was als ik wel direct de weg over was gegaan om aan de overkent tussen de bomen door te rijden. Ik had haar nooit voor de weg stil kunnen krijgen, en remmen vanuit 80km/h. duurt ook ff... Er zijn 2 jaar geleden al 2 pony's doodgereden, en ik denk dat ik hetzelfde lot had gehad...


Overgends liep ze vandaag in de les wel weer geweldig, dus dat was wel weer leuk...

ik ken die weg inderdaad...
erg scary zeg!!
gelukkig is het goed afgelopen.
waar sta je dan met je paard als ik vragen mag?
bij midzomer(of zoiets?) volgens mij zie ik daar af en toe een fjord staan

Ik ken die weg ook. Pfff, wat zal jij geschrokken zijn zeg

Dat is wel even schrikken zeg,gelukkig ben je er zonder brokken vanaf gekomen.
Ik vind dan 500 meter wel lang hoor!
Inderdaad wel verstandig om met iemand anders naar buiten te gaan.

zal even voor je antwoorden ja Stal Midzomer, fokt allemaal mini's!!!
Ik heb er ook gestaan!!! Uniek wilde ook nooit alleen weg.... en ook niet over die ventweg!!! ze heeft het zelfs een keer gepresteerd om zo raar te gaan staan doen dat ze haar voorijzer eronder uit heeft gedraaid!!!!! ik ging ook vaak de andere kant op langs de heg, uniek liep altijd achteruit als ze niet meer vooruit wilde en door die heg komen ze echt niet heen met die dikke kont!!!! blijkbaar ken je je paardje goed genoeg dat er al een bok-riempje aanhing!!!! gelukkig!!! uniek is er gelukkig nog nooit vandoor gegaan buiten!!!
gelukkig is ze gewoon terug naar stal gerend!!!!

Oef wat een verhaal, gelukkig is het goed afgelopen.

Jeetje dat is echt schrikken
Volgende keer maar wat voorzichtiger doen idd.

zo daar zijn jullie heel goed vanaf gekomen, je had echt een beschermengeltje op je schouder zitten

volgende keer toch maar met een supermak paard naar buiten gaan, want dit is niet echt ontspannen

Ik ga gewoonlijk ook altijd samen met een bomproof maatje van d'r, maar die was nu niet beschikbaar. En aan de hand kan ze t rondje ook gewoon...

En ik sta idd bij Midzomer, die fjord daar is van mij

jeetje wat een verhaal!! Je hebt echt mazzel gehad dat ze de weg niet opgerend is.

niet te veel stilstaan bij wat er had kunnen gebeuren, het is goed afgelopen, goed gedaan!

Als ik me bedenk hoe grondig het mis had kunnen gaan dan lopen de rillingen langs m'n lichaam. Auto's rijden op dat punt vaak te snel en doordat er een tricky bocht in de weg zit letten ze niet op wat er voor de rest gebeurd... Als ze de weg op was gegaan dan waren we plat geweest

zo'n situatie heb ik ook eens meegemaakt met de fries waar ik momenteel op rij.
van het ene op het andere moment draaide hij om en in vloog in een rengalop het pad af.
ik heb de grond nog nooit zo snel onder me door zien stuiven.... en waarom... joost mag het weten.
ik was daarna het vertrouwen wel even kwijt, dat duurt even voordat je dat weer terug heb. Gewoon blijven rijden langs die plek, ik weet uit ervaring dat het snel beter wordt.
Ze zouden die duiven moeten verbieden, hihihi.
gelukkig is het goed afgelopen.

hihi grappig dat je daar staat, wij hebben destijds nog gekeken om dat huis te kopen...
(mijn vader dan )

leuk hoor!
maar dan begrijp ik wel waarom ze aan de kletter ging, wat een enge weg

jEetje dat is zeker schrikken! Dat is inderdaad een enge weg... ze mogen er 80 maar vaak rijden ze harder

Gelukkig is alles goed afgelopen!