Lang lang geleden, toen ik Sjors net had, heb ik hem gemeten op zeer professionele wijze. (met een rolmaat, al grazend in de wei

1.37 is klein, maar klein heeft ook voordelen:
- Minder poetsoppervlakte.
- Makkelijk opstappen.
- Fijne leunhoogte als je naast je paard staat.
- Etc etc.
Dus wij gingen vrolijk verder met het samen klein zijn.
Tot van de week: Wij reden in de bak en zoals wel vaker kwam Otto met zijn baasje ook in de bak rijden. Otto woont naast de manege en komt bij slecht weer bij ons rijden. Het is ook een fjord, een soort Olivier in het klein

Dus wij liepen naast elkaar en praten over het één en ander en kwamen toen bij de schofthoogtes terecht. Zij beweerde dat Otto 1.zoveelen40 zou zijn. Dus ik keek op hun neer

Vandaag heb ik een stokmaat weten te bemachtigen (altijd handig zo'n manege) Sjors op het erf geplant en stokmaat erbij. Vol verwachting, dat hij op zijn minst boven de 140 uit zou komen. Maar nee, met wat gesmokkel hier en daar kwamen we misschien net aan de 1.38

Ik loop dus met stokmaat en paard terug naar 1 van mijn instructrices en zeg: hij is helemaal niet gegroeid?!?!
Toen ben ik hem maar gaan poetsen (fluitje van een cent, zo'n minipaard) en ben ik met een stalgenoot naar buiten gegaan. Wiens paard we voor de grap ook nog even gingen meten. Die was wél gegroeid en kwam nu op 1.76 uit.
Vandaar dat wij in galop hun draf nog niet bij hielden
