Het zit vast in de genen!
Geplaatst: ma 19 feb 2007, 15:43
Vandaag was dan eindelijk de dag dat we Woudina in het tuig zouden doen!
Ik was ontzettend benieuwd hoe ze zou reageren. We zitten namelijk al een tijdje met het idee om haar voor de wagen te zetten. Maarja, ze heeft natuurlijk wel eens van die gekke dingen, dus het is altijd maar afwachten hoe het gaat.
Maar het ging zoooooooooo goed!!! Ben supertrots nu
Eerst het tuig erop gelegd. Dat vond ze al geen probleem. Ze bleef mooi staan. Staartriem en de broek gaf ze ook niks om! Zelfs het hoofdstel met oogkleppen maakte haar niks uit.
Toen hebben we haar eerst even aan de longe gedaan. Dat was voor haar wel wennen omdat ze me natuurlijk niet zag. Dus Denise moest haar even op weg helpen. Maar vanaf dat moment ging het super. Ook in draf reageerde ze niet op het tuig. Alleen toen ze op de andere hand moest, had ze weer even ondersteuning van Denise nodig.
Omdat het zo goed ging besloten we maar gelijk het zandpad op te gaan. Ik had de leidsels vast en Denise had Woudina vast met een touwtje. Het begin was even wennen voor ons allebei, Woudina zocht de steun van Denise op en het duurde even voordat ik echt contact met haar mond had. Maar oh wat ging het goed
Zelfs nog een stukje gedraafd! En voorzichtig wat heen en weer sturen. Op een gegeven moment is Denise buiten haar gezichtsveld gaan wandelen, en ook toen bleef ze goed doorlopen.
Alleen bij het bruggetje bij de huizen werd ze wat onzeker. Daar zitten namelijk honden op het erf die ze niet leuk vindt. Dus even een momentje spanning, maar daarna ging het weer super. Terugweg wat meer halthouden geoefend, paar pasjes terug. Ging (bijna) vlekkeloos
Volgens mij heeft Woudientje het men-gen van papa gekregen, zo braaf dat ze was. We blijven zo rustig even door oefenen, en dan straks in mei gaat ze echt voor de wagen.
Denise is zo lief geweest om haar tuig bij ons te laten dus de komende tijd vermaken we ons wel
Ik was ontzettend benieuwd hoe ze zou reageren. We zitten namelijk al een tijdje met het idee om haar voor de wagen te zetten. Maarja, ze heeft natuurlijk wel eens van die gekke dingen, dus het is altijd maar afwachten hoe het gaat.
Maar het ging zoooooooooo goed!!! Ben supertrots nu
Eerst het tuig erop gelegd. Dat vond ze al geen probleem. Ze bleef mooi staan. Staartriem en de broek gaf ze ook niks om! Zelfs het hoofdstel met oogkleppen maakte haar niks uit.
Toen hebben we haar eerst even aan de longe gedaan. Dat was voor haar wel wennen omdat ze me natuurlijk niet zag. Dus Denise moest haar even op weg helpen. Maar vanaf dat moment ging het super. Ook in draf reageerde ze niet op het tuig. Alleen toen ze op de andere hand moest, had ze weer even ondersteuning van Denise nodig.
Omdat het zo goed ging besloten we maar gelijk het zandpad op te gaan. Ik had de leidsels vast en Denise had Woudina vast met een touwtje. Het begin was even wennen voor ons allebei, Woudina zocht de steun van Denise op en het duurde even voordat ik echt contact met haar mond had. Maar oh wat ging het goed
Zelfs nog een stukje gedraafd! En voorzichtig wat heen en weer sturen. Op een gegeven moment is Denise buiten haar gezichtsveld gaan wandelen, en ook toen bleef ze goed doorlopen.Alleen bij het bruggetje bij de huizen werd ze wat onzeker. Daar zitten namelijk honden op het erf die ze niet leuk vindt. Dus even een momentje spanning, maar daarna ging het weer super. Terugweg wat meer halthouden geoefend, paar pasjes terug. Ging (bijna) vlekkeloos
Volgens mij heeft Woudientje het men-gen van papa gekregen, zo braaf dat ze was. We blijven zo rustig even door oefenen, en dan straks in mei gaat ze echt voor de wagen.
Denise is zo lief geweest om haar tuig bij ons te laten dus de komende tijd vermaken we ons wel
(gewoon teveel overeenkomsten)
maar wie weet!