... 16 februari 2001...
Geplaatst: di 06 feb 2007, 10:59
Volgende week is hij alweer 6 jaar bij me...
Ik kan me het nog als de dag van gister herinneren..... 16 februari 2001...
Die dag werd Taco gekeurd en als hij goed was zou ik hem meteen mee naar huis nemen...
Nog geen week ervoor was het Taco die mij uitkoos.
Hij liep aan kop van de kudde in Batenburg en was niet van plan om andere fjorden kennis met mij te laten maken.
Ik vond het heel spannend en heel leuk maar ook beangstigend omdat ik dacht dat ik nooit meer zo'n betrouwbaar paard zou vinden als Bellamie.
Voor Belletje was het een aflopende zaak dus ik wilde alvast rustig zoeken naar een paardje erbij.
De eerste tijd met Taco is een ramp geweest en ik me vaak afgevraagd wat ik met hem aanmoest..
De eerste week al heeft hij omver gelopen en in mijn maag getrapt.
Ontelbare keren heeft hij me over het erf heen gesleurd en met longeren heeft hij me laten huilen van wanhoop.
Waarom wilde Taco mij in Batenburg geen kennis laten maken met andere fjorden terwijl hij me nu tot het uiterste dreef...
Het eerste halfjaar kon ik maar slecht een band met hem opbouwen en deed ik nog steeds veel meer met Bellamie dan met Taco.
In augustus 2001 was de tijd gekomen dat ik echt afscheid moest nemen van Bell.
Voor mij een hele donkere periode uit mijn leven.
Ik denk dat Taco dit heel bewust heeft opgepikt want er kwam duidelijk verschil in hoe we tegenover elkaar stonden.
Taco hielp me de dagen door en ik kon uren bij hem huilen in de box zonder dat ik bang hoefde te zijn dat hij me pletten wat hij voorheen altijd deed.
Met rijden leerde hij steeds meer en hij liet mij hem in de omgang meer leiding geven in plaats van mij overal mee naar toe te sleuren...
Langzaam aan is onze band gegroeid tot wat het nu is: onverwoestbaar.
Ik had nooit gedacht dat Taco en ik zo'n eenheid zouden worden en dat ik hem blind zou vertrouwen.
Taco is mijn steun, mijn toeverlaat en mijn zuurstof die ik nodig hem om te leven.
Pas nu begrijp ik waarom hij mij bijna 6 jaar geleden heeft uitgekozen
Ik kan me het nog als de dag van gister herinneren..... 16 februari 2001...
Die dag werd Taco gekeurd en als hij goed was zou ik hem meteen mee naar huis nemen...
Nog geen week ervoor was het Taco die mij uitkoos.
Hij liep aan kop van de kudde in Batenburg en was niet van plan om andere fjorden kennis met mij te laten maken.
Ik vond het heel spannend en heel leuk maar ook beangstigend omdat ik dacht dat ik nooit meer zo'n betrouwbaar paard zou vinden als Bellamie.
Voor Belletje was het een aflopende zaak dus ik wilde alvast rustig zoeken naar een paardje erbij.
De eerste tijd met Taco is een ramp geweest en ik me vaak afgevraagd wat ik met hem aanmoest..
De eerste week al heeft hij omver gelopen en in mijn maag getrapt.
Ontelbare keren heeft hij me over het erf heen gesleurd en met longeren heeft hij me laten huilen van wanhoop.
Waarom wilde Taco mij in Batenburg geen kennis laten maken met andere fjorden terwijl hij me nu tot het uiterste dreef...
Het eerste halfjaar kon ik maar slecht een band met hem opbouwen en deed ik nog steeds veel meer met Bellamie dan met Taco.
In augustus 2001 was de tijd gekomen dat ik echt afscheid moest nemen van Bell.
Voor mij een hele donkere periode uit mijn leven.
Ik denk dat Taco dit heel bewust heeft opgepikt want er kwam duidelijk verschil in hoe we tegenover elkaar stonden.
Taco hielp me de dagen door en ik kon uren bij hem huilen in de box zonder dat ik bang hoefde te zijn dat hij me pletten wat hij voorheen altijd deed.
Met rijden leerde hij steeds meer en hij liet mij hem in de omgang meer leiding geven in plaats van mij overal mee naar toe te sleuren...
Langzaam aan is onze band gegroeid tot wat het nu is: onverwoestbaar.
Ik had nooit gedacht dat Taco en ik zo'n eenheid zouden worden en dat ik hem blind zou vertrouwen.
Taco is mijn steun, mijn toeverlaat en mijn zuurstof die ik nodig hem om te leven.
Pas nu begrijp ik waarom hij mij bijna 6 jaar geleden heeft uitgekozen
. Zes jaar is ook alweer een aardig tijdje, en hopelijk zullen er nog veel jubilea volgen!
,