Ysha mag nog 2 weken langer op de pensionstal blijven en ik vond het hoogste tijd om naar het bos te gaan (voor haar eerste keer!!), aangezien we dat hier thuis alleen maar gaan doen.
We moesten 500 meter langs de weg om in het bos te komen. Ik naast Ysha en moeders met hond erachter. Onder het viaduct was wat eng, dat galmt natuurlijk allemaal door. Maar om de auto's gaf ze niks!
In het bos aangekomen klom ik dr op. Wauw, wat voelde dat goed! Mevrouwtje had er zin in! Ze ging steeds ietsie harder, uiteindelijk liet ik haar draven en ik voelde enkel een bonk energie onder me, hihi. We hebben verder alleen gestapt en af en toe maakte ze een sprongetje opzij als ze een boskabouter zag. Maar ach, die zijn zo eng nog niet.
Op de terugweg ben ik er even opblijven zitten langs de weg, later er maar afgegaan toen we onder het viaduct doorgingen.
De hele weg heeft ze met haar oortjes naar voren gelopen. Het voelde heel ontspannen al wou ze graag een sprintje trekken.
Morgen ga ik met iemand anders mee, ben benieuwd!!
Ik ben zóóóó trots op mijn meisje
Ysha
