Bij gebrek aan beter materiaal met wat emmers en weidepalen een hindernisje gemaakt. Natuurlijk eerst balkjes gelopen, ging super. Toen een klein kruisje, 20cm of zo, echt laag. De eerste keer springt San keurig netjes, maar daarna had ze in de gaten dat ze er ook wel gewoon overheen kan draven
Okee, dan maken we er een steiltje van (30 cm). Weer hetzelfde, eerst springen en daarna gewoon draven... Ik tegen Leonie gezegd dat ze een klein tikje moest geven voor de sprong en dat hielp wel. Haar moeder kwam wat foto's maken en bedacht zich dat er nog hogere emmers moesten zijn. Die dus gepakt en eerst een kruisje gemaakt, zo'n 40 cm, toen moest San wel springen. Als afsluiting hiervan nog een steiltje gemaakt, wat toch wel zo'n 55 cm hoog was. Eerste keer ging goed, maar vanaf de andere kant had San er geen zin meer in. Ze werd een beetje moe natuurlijk, maar ik wilde dat ze toch nog een keer erover zou gaan om niet na een weigering te stoppen. Toen begon het gemiep, weigering na weigering. Na 3 keer was ik het zat en ben er zelf maar ff opgegaan. Nu ben ik een echte held qua springen, ahum 
Maar Leonie kreeg het echt niet meer voor elkaar. Dus ik ging dat wel ff doen... Eerst een flinke bokpartij van madam omdat ze doorhad dat ze toch echt nog 1x moest en na een weigering met mij (ow wat vond ik het leuk...) ging ze er dan toch overheen. Gelijk de hemel in geprezen 
Daarna Leonie er weer opgezet om af te stappen. Ik heb me nog niet omgedraaid of ik hoor ineens Leonie lachen en zie ze zo over die hindernis gaan... Wat bleek, San schrok ergens van en rende weg, maar die hindernis stond in de weg en dus sprong ze er maar overheen 
Na zoveel gezeik omdat madam niet meer wilde, sprong ze er nu helemaal zelf overheen, met Leonie die erop had gerekend dat ze er dwars doorheen zou gaan, maf beeest 
Af en toe zijn ze toch ook niet te snappen...
Vera