pino"s verhalen.even een samen vatting.
Geplaatst: wo 09 aug 2006, 16:31
Hallo Allemaal,
Sorry dat ik een paar dagen heb overgeslagen,maar we zijn hier best druk.
Afgelopen maandag had Pino even een rustdag,en heeft hij fijn met de kleintjes wat op ons gras staan snoepen. Wij zijn druk geweest met de heggen in de tuin.Om te zorgen dat hij er nooit bij kan moesten er wat coniferen gesnoeid worden.
Dinsdag ben ik wel weer gaan rijden. Deze keer naar de manege toe, even de buitenbak laten zien. Er was helemaal niemand. Onze buitenbak ligt eigenlijk een beetje verscholen tussen de bomen, dus 2 zijden van de bak is bos, 1is open, daar zie je de pony wei, en 1 kant daar ligt de binnenhal.Dus Pino bekeek zich dat allemaal es, maar wilde ook best even netjes lopen.
Dat was wel fijn, gewoon even helemaal alleen de juiste knopjes zoeken.
Maar na 20 minuten hadden we dat wel weer gezien, en vervolgde onze weg zich naar de visvijver, die ligt er vlak tegen aan.
Pino heeft eigenlijk nog geen twee keer dezelfde route gelopen, en kijkt zijn ogen uit.Bij de visvijver zijn heuveltjes, met een prachtig uitzicht,over het meer,en rondom de vijver staan veel bomen, zodat je soms denkt in een bos te rijden.
Wij mogen (als ruiters) tot halverwege rond de visvijver, dus eindigt het rondje bij een houten bruggetje,waar ik ben gedraaid omdat er vreselijk donkere wolken aan kwamen. Dus terug, en fijn onder de bomen de ergste regen afgewacht.
Toen weer naar huis, en wat me echt opvalt, is dat hij nu al presies weet waar hij is, vooraan in de straat hinnikt hij de kleintjes al hallo. Smiddags hebben we de linten bij de wei onder handen genomen,en alles gecontroleert,dus de wei was er klaar voor.
Vandaag. Het begon hier vanmorgen al met een lekker zonnetje. Dus ik wist het wel, we gaan het niet afwachten, na het ontbijt, gaan we rijden.
Een vriendin (met een gewoon paard),ging mee. Deze keer de noordkant van emmercompascuum opgezocht,een brug over ,met zo"n houten vloer, met metaaldelen, wat best lawaai maakt,maar Pino doet het wel hoor,(wijdbeens, hihi).
En door het centrum terug,langs de ruitersportzaak,waar men ineens voor de ramen stond te zwaaien.(iedereen kent hier iedereen).
Ik was al bijna thuis,en stapte met lange teugel, toen Pino ineens raar struikelde ofzo, en rinkel de kinkel daar lag een ijzer.Ik snel Pino af,en (naar rechts voor) kijken.Het viel mee,een stukje hoef was er mee afgekomen, maar nergens nagels die nog uitstaken ofzo. Ijzer opgeraapt, en de laatste meters naast Pino gelopen.Ik vermoed dat hij met de achterhoef in het ijzer van de voorhoef is gestapt.
Maar direct de hoefsmid gebeld, hij komt morgen.
Pino liep verder normaal.Maar effe nog niet naar de wei, want dat zou wel es racen kunnen worden, en dat heb ik liever met gelijke hoeven.
Mijn man gerard is al aan het uitmeten hoe de tweede inloop gaat worden,en hoeveel dakplaten en hout hij nodig heeft.
Zo van de tekening te zien, wordt het weer een knus hokkie.
Zo , heb ik mijn verhaal weer gedaan.(ons). Dadelijk ga ik een stal naambordje maken.Effe klussen zal ik maar zeggen.Bojana heeft een vriendinnetje te logeren, en mooi weer is het niet, dus die zijn boven aan het spelen,maar elke half uur kijken ze om het hoekje bij de paardjes.
Oke,tot snel, ik hoop met alleen goed nieuws,groetjes karin en Pino.
Sorry dat ik een paar dagen heb overgeslagen,maar we zijn hier best druk.
Afgelopen maandag had Pino even een rustdag,en heeft hij fijn met de kleintjes wat op ons gras staan snoepen. Wij zijn druk geweest met de heggen in de tuin.Om te zorgen dat hij er nooit bij kan moesten er wat coniferen gesnoeid worden.
Dinsdag ben ik wel weer gaan rijden. Deze keer naar de manege toe, even de buitenbak laten zien. Er was helemaal niemand. Onze buitenbak ligt eigenlijk een beetje verscholen tussen de bomen, dus 2 zijden van de bak is bos, 1is open, daar zie je de pony wei, en 1 kant daar ligt de binnenhal.Dus Pino bekeek zich dat allemaal es, maar wilde ook best even netjes lopen.
Dat was wel fijn, gewoon even helemaal alleen de juiste knopjes zoeken.
Maar na 20 minuten hadden we dat wel weer gezien, en vervolgde onze weg zich naar de visvijver, die ligt er vlak tegen aan.
Pino heeft eigenlijk nog geen twee keer dezelfde route gelopen, en kijkt zijn ogen uit.Bij de visvijver zijn heuveltjes, met een prachtig uitzicht,over het meer,en rondom de vijver staan veel bomen, zodat je soms denkt in een bos te rijden.
Wij mogen (als ruiters) tot halverwege rond de visvijver, dus eindigt het rondje bij een houten bruggetje,waar ik ben gedraaid omdat er vreselijk donkere wolken aan kwamen. Dus terug, en fijn onder de bomen de ergste regen afgewacht.
Toen weer naar huis, en wat me echt opvalt, is dat hij nu al presies weet waar hij is, vooraan in de straat hinnikt hij de kleintjes al hallo. Smiddags hebben we de linten bij de wei onder handen genomen,en alles gecontroleert,dus de wei was er klaar voor.
Vandaag. Het begon hier vanmorgen al met een lekker zonnetje. Dus ik wist het wel, we gaan het niet afwachten, na het ontbijt, gaan we rijden.
Een vriendin (met een gewoon paard),ging mee. Deze keer de noordkant van emmercompascuum opgezocht,een brug over ,met zo"n houten vloer, met metaaldelen, wat best lawaai maakt,maar Pino doet het wel hoor,(wijdbeens, hihi).
En door het centrum terug,langs de ruitersportzaak,waar men ineens voor de ramen stond te zwaaien.(iedereen kent hier iedereen).
Ik was al bijna thuis,en stapte met lange teugel, toen Pino ineens raar struikelde ofzo, en rinkel de kinkel daar lag een ijzer.Ik snel Pino af,en (naar rechts voor) kijken.Het viel mee,een stukje hoef was er mee afgekomen, maar nergens nagels die nog uitstaken ofzo. Ijzer opgeraapt, en de laatste meters naast Pino gelopen.Ik vermoed dat hij met de achterhoef in het ijzer van de voorhoef is gestapt.
Maar direct de hoefsmid gebeld, hij komt morgen.
Pino liep verder normaal.Maar effe nog niet naar de wei, want dat zou wel es racen kunnen worden, en dat heb ik liever met gelijke hoeven.
Mijn man gerard is al aan het uitmeten hoe de tweede inloop gaat worden,en hoeveel dakplaten en hout hij nodig heeft.
Zo van de tekening te zien, wordt het weer een knus hokkie.
Zo , heb ik mijn verhaal weer gedaan.(ons). Dadelijk ga ik een stal naambordje maken.Effe klussen zal ik maar zeggen.Bojana heeft een vriendinnetje te logeren, en mooi weer is het niet, dus die zijn boven aan het spelen,maar elke half uur kijken ze om het hoekje bij de paardjes.
Oke,tot snel, ik hoop met alleen goed nieuws,groetjes karin en Pino.
