Omdat stalgenootjes/vriendinnen in de middag pas moesten startten de hele dag blijven rondhangen. 's Middags reed er op het inrijterrein een heel klein en heel boos meisje op een hele drukke pony.
En het was toch een rotpony. Hij wilde z'n hoofd niet omlaag doen, hij ging de verkeerde kant op en veels te hard. Gelukkig was ze hem goed de baas dus als pony weer vervelend ging doen (of zij dacht dat hij had bedacht dat ie iets zou gaan doen) deed ze om en om haar linker en rechterelleboog heel veer naar achter, schopte haar spoortjes er een paar keer flink in, trok zijn hoofd vervolgens om en gaf hem zo een klap op z'n hoofd. Voor de duidelijkheid, denk ik. Ondertussen gaf ze ook nog een zeer duidelijk stemhulp.
Nadat we binnen vijf minuten deze actie een keer of 4 hebben kunnen aanschouwen en er geen ouder/begeleider aan kwam om haar te helpen of van d'r pony af te sleuren ben ik er samen met stalgenootje heengelopen.
Netjes gevraagd of ik haar misschien een paar 'tips' kon geven.
En zowaar, na een minuut of 10 stond ik een wildvreemd meisje op een pony 'les' te geven. Papa en mama stonden zo'n 100 meter verderop, zij in de laatste voorjaarsmode en sandaaltjes, hij met zonnebril, roze polo en rode pantalon, te genieten van de zon ofzo, denk ik.
De pony bleek een volte te kunnen lopen als de teugels iets langer dan 30 cm waren, hij kon rustiger draven door rustiger te gaan lichtrijden en na een tip om eens met d'r kuit te drijven in plaats van met d'r spoor bleek dat ook gewoon te kunnen.
Waarom ze die spoortjes dan om had? 'Voor het wijken' antwoorde het toch wel lieve (maar o zo domme) meisje.
Aha.. maar hij loopt dus ook zonder sporen gewoon? Ja dat deed hij. En jawel, de sporen mochten ook wel af eigenlijk.
Daarna meisje weer alleen gelaten. Terug van de proef ging het wel goed zij ze. Ouders waren niet in staat tot communicatie. Voor proef twee werden de sporen weer omgedaan op advies van de ouders.
Lang leve de echte paarden ouders
Rian my bos cross pooonie 
Finnea, v. Timor x Woudina v. Bjorkmann 
