
Gisteravond zijn we Minouk gaan ophalen in Bonn.
Na 2 uur tufte we het terrein op. Noek stond op de wei.
We hadden verwacht een mooie hinnik te horen, een drafje naar het hek en dringend om weer mee te gaan

Not!
Kop aan de grond en dooreten.
Na even wat gekletst te hebben en Vasco gekroeld te hebben Minouk maar eens gaan laden. Binnen 5 minuten hadden we haar erop.
Rond half elf kwamen we thuis aan.
Olette had haar enorm gemist, telkens als de klep van de vrachtwagen open ging de afgelopen 3 weken stormde ze naar de draad en hinnikte, alsof we Minouk daar 3 weken lang zouden verstoppen.
Eenmaal thuis hinnikte Olette natuurlijk weer, stormde naar de draad en ze werd begroet met een hinnik terug!

Nou, Olette hád het niet meer!!
Minouk van de wagen, die was ook amper te houden.
Weer bij elkaar gezet en Olette rende gelijk naar Minouk. Wat gefiep en getrap later kwam Gaby ook eens polshoogte nemen.
Ze heeft het er druk mee gehad! Olette de overloper was namelijk niet meer van Minouk af te slaan!
Gaby scheidde ze, maar Olette deed net alsof ze de 'regels' niet meer kende, rende in een boogje om Gaby heen en croste weer op Minouk af, die het wonderbaarlijk gewoon toeliet.
Daarna was Gaby boos

Ze ging op stal staan.
Vandaag na het werk Noek eens lekker wassen en verwennen. Ben echt heel erg blij dat ze weer thuis staat
