Toch even slikken...

[Bailey]

Ruim 11 jaar geleden heb ik mijn allereerste eigen paardje Raya moeten verkopen.
Ik heb het geluk gehad dat Raya ontzettend goed terecht is gekomen, bij een meisje dat verschrikkelijk lief voor haar was en haar zelfs op gegeven moment heeft laten dekken.

En dat veulen, dat is mijn Bailey. Inmiddels bijna 6 jaar en een hele grote jongen, en helemaal van mij. Bailey is voor mij het perfecte paard, de klik die we hebben blijf ik enorm bijzonder vinden. Alles wat wij doen lijkt vanzelf te gaan, zo ontzettend vanzelfsprekend.
Maar Raya zal ook altijd heel bijzonder blijven, ik heb zoveel van haar geleerd!

Heb altijd geweten dat Raya het goed maakte. Totdat de eigenaresse aan mij vroeg of ik haar niet kon kopen, of ze niet gezellig bij Bailey in de wei kon staan. En jeetje, wat had ik graag gewild dat het kon, maar ja, 1 paard is al zo'n ongelooflijke luxe!
En nu is ze verkocht, ik weet niet aan wie. Het lijntje is na 10 jaar verbroken, en da's toch even slikken, en ik moet het toch even kwijt....

[Sjolvir]

Wat jammer dat je haar nu uit het oog bent verloren.
De oude eigenaren geen idee, aan wie?
Anders zou ik gewoon vragen of zij aan de kopers jouw email adres of zo zouden willen geven.
Zodat zij contact met jou op kunnen nemen.

Vinden ze misschien zelf ook wel leuk, ook omdat ze dan nog een veulen van hun paard kunnen zien.
En misschien? Melden ze zich wel op FW???

Hoop dat je haar terug vind, ook al zou het maar klein berichtje zijn.

[Tass]

Jeetje wat naar zeg .

Ik hoop dat je haar terug vind en dat je weet hoe het gaat .

[Bailey]

dank voor jullie reacties, doet me goed

@Sjolvir: dat hoop ik ook, dat ze bij iemand terecht komt die interesse heeft in FW en Raya's veulen.
De verkoop is een beetje een moeilijk verhaal; de vorige eigenaresse heeft Raya verkocht aan iemand, die vrijwel direct na de koop besloot haar weer door te verkopen (ondanks gemaakte afspraken).

Tjah, ergens is het natuurlijk ook een luxeprobleem hoor. Het is natuurlijk enorm luxe als je je paard verkoopt en 10 jaar later nog steeds weet waar ze is en hoe het gaat, dat besef ik me ook wel. Maar ja, het is tóch moeilijk, want als het ook maar enigszins had gekunt had ik haar natuurlijk teruggenomen... kon ze lekker bij haar zoon staan, en misschien nog een leuk merrieveulen geven ofzo...

[Ilona]

Ook al zou je maar 1x per jaar contact hebben.. Het is gewoon net het idee waar je oude paardje en de moeder van Bailey is en bij wie. Ik begrijp je gevoel wel hoor. Hopelijk gaat het je nog lukken om erachter te komen waar ze nu is.

[Viv]

Ze zal vast wel weer op je pad komen hoor, kan wellicht even duren. Gewoon blijven googelen, website stamboek in de gaten houden (ivm evt overschrijven).
Maar tis wel zuur dat ze ineens uit je zicht is verdwenen.

[Dennis]

Dat is inderdaad niet leuk om na 10 jaar niet meer te weten waar ze nu is, maar misschien komt ze echt nog wel in de picture via FW, keuringen enz enz