Omdat we al zolang niks meer van ons hebben laten horen (vrouwtje leest stiekem nog mee hoor, ze heeft alleen niet veel tijd gehad om te antwoorden...), vonden Jaldiña en ik het hoog tijd voor een update! Er is immers zoveel gebeurd bij ons!
Om te beginnen is er eigenlijk niks gebeurd.. Door examens van het vrouwtje en haar mens, was er niet veel tijd om met ons aan de slag te gaan, en als die tijd er al was, dan lag er wel een dik pak sneeuw om roet in het eten te gooien! Zo kwam het dat Jaldiña, mijn lieve vriendinnetje, en ik er een beetje extra vakantie op nahielden. In het begin vonden we dat allebei wel fijn. Hele dagen ons buikje rond smikkelen en verder niets. We hadden een leuke tijd en hielden elkaar lekker bezig. Na een tijdje begon het gekuier door de paddock echter flink te vervelen. Vrouwtje had er ook last van: "Binnenkort," zei ze "is de sneeuw weg en kunnen we weer lekker aan de slag!". Dat dacht ze maar... De sneeuw ging weg en liet een grote blubberpoel achter. Ik vond dat maar niks, maar Jaldiña, die toch wel op haar luxe gesteld is, werd helemaal nijdig van de constant natte voeten. Vrouwen! Ze gaf mij de schuld voor haar ongemak. Ik mocht zelfs niet meer met haar kroelen
Gelukkig gaf baasje me, toen ze het merkte, wat extra knuffels. Ik krijg nooit genoeg van knuffels! Baasje zegt dat ik nog erger ben dan een pot lijm, zo plakken!Zo vulden we onze dagen: eten, rondkuieren, slapen en nog meer eten. Van sneeuw ging onze omgeving naar zwemparadijs, weer naar sneeuw, naar ijshockeypiste en weer naar sneeuw, waarna het eindelijk een beetje droger werd! Hoera! Eindelijk zouden we ook weer aan de slag gaan. Dat was ook zo, tot het weer ging regenen!
Vorige week zondag is ons vrouwtje met haar mens naar een groot evenement met paarden gegaan. Ik weet niet hoe ze het deed, maar ze vertrok met lege handen en kwam met een hele hoop spul terug! Ze had ook een mooi hoofdstel gekoopt (ik snap dat kopen niet echt, wij paarden nemen gewoon wat ons ter beschikking staat...), voor de verjaardag van haar mens. Gek w*f, wat doet een mens nou met een hoofdstel?! Haar mens moet er ook zo over gedacht hebben, want hij gaf het aan mijn liefste vriendinnetje. Het was speciaal gemaakt voor paarden van haar afkomst zei die. Ik weet niks van afkomsten, alleen dan dat zij van het verre zuiden komt en ik van het hoge noorden, maar wat was ze mooi! Mijn mond viel open van verbazing! Vrouwtje zegt dat ik, ook al kom ik niet uit het zuiden, misschien ook wel zo'n mooi hoofdstel mag, omdat ik niet voor die paarden uit het zuiden moet onderdoen qua temperament en aanleg. Ik moest er bijna van blozen
Vorige week zijn onze mensen weer met ons aan de slag geweest. Vrouwtje heeft Jaldiña eerst aan de longe genomen en nadien aan de hand. Het viel me op dat mijn vriendinnetje zoveel zelfvertrouwen heeft gekregen. Het deed me plezier om die twee samen lol te zien trappen!
's Anderendaags heeft mijn vrouwtjes mens ons opgezocht. Hij had een gekke pet op zijn hoofd. Zo eentje die je oudere mannen ook weleens ziet dragen, maar dan met het logo van een of ander festival erop. Ik weet alleen maar dat ik 4 dagen per jaar, als ik heel goed mijn oren spits, de muziek van dan festival tot op ons land horen kan. Ik kan zelfs meebewegen op de muziek. Die dag moest ik ook bewegen, maar niet op muziek. Hij nam me eerst aan de longe, en ging nadien met me aan de slag onder het zadel. Hij belde vrouwtje, dat ze maar even moest stoppen met werken en komen kijken. Het ging nl. zo lekker.
Ik moet toegeven dat ik het zelf ook erg lekker vond gaan! Ik had alleen energie voor 20 leek het wel, alsof iets me vleugels gaf en ik het uit moest springen! Daar moest vrouwtjes mens wel erg om lachen. Ik bedoelde het niet kwaad, maar ik was zo vrolijk! Zeg nou zelf, jullie voelen die lente toch ook in de lucht hangen? Je zou voor minder dolblij zijn! Vrouwtje ging nadien ook nog even met me aan het werk. Ze zei dat de vakantie me duidelijk goed had gedaan en dat ik niet zoveel spieren verloren was als ze gevreesd had. Ze zei ook dat we zo wel mee konden doen aan de clinic... Wat dat is, daar zal ik vrees ik nog achter moeten komen. Het had iets te maken met een oude man die een academie voor klassieke rijkunst had opgericht. Voor mij is alles goed, als ie maar suiker heeft!
Vandaag was echter de spannendste dag! Vandaag kwam er een vrouwtje met een stapel papieren en twee zadels. Ze had ook een fototoestel bij en een gek stokje dat je in alle richtingen kon buigen. Ik vond haar maar vreemd. Ik hoorde de dames tegen elkaar vanalles zeggen over inchen en kussens en spekjes, en nadien gooiden ze een paar zadels op mijn rug. Er werden ook foto's van me gemaakt, zowel zonder als onder het zadel. Toen kwam het plooistokje in het spel en moest ik uuuuuren (zo leek het toch) stilstaan terwijl dat vrouwtje dat stokje over mijn rug plooide en nadien aan het tekenen sloeg. Ik ben al geen held in stilstaan, maar als mijn vriendinnetje op de wei dan nog eens druk begint te snuiven en in het rond te springen... Dan raad je het al hé. Mijn vriendinnetje had een halfuurtje lekker grasjes gegeten (vrouwtje had haar per uitzondering op de wei gedaan zodat het zadelpasdametje geen last had van "storende omgevingsfactoren") maar vond het nadien wel tijd om even de benen te strekken. Heel elegant verheft ze zich dan op haar achterbenen en lijkt in de lucht wel een paar tellen te bevriezen. Vrouwtjes mens wil daar graag een commando op plakken, aangezien ze dit soms ook onder het zadel doet. Hij denkt dat wanneer ze het MOET doen, het misschien minder leuk om doen is. Nu leek ze er in ieder geval eindeloos veel lol in te hebben. Keer na keer ging ze omhoog om er nadien vandoor te bokken en te spurten. Ik wilde zoooo graag meedoen! Dat mocht ook! Het lange stilstaan werd beloond met een gezamenlijke stuifsessie waarbij Jaldiña en ik om het snelst naar de andere kant van het land spurtten, of om het hoogst onze bips in de lucht gooiden. De zadelmaker vond dat wel een leuk zicht. Ze stond in ieder geval nog lang na te praten met mijn vrouwtje. Ik vermoed dat ze het hadden over de foto's en de metingen. Jaldiña denkt dat ik een maatzadel krijg, zodat ik niet meer met dat van haar hoef rond te lopen. Op zich vind ik haar zadel wel best, al is het wat lang voor mijn rugje. Het is in ieder geval beter dan mijn eigen huidige zadel. Zal ook weer fijn worden om er dan weer samen op uit te kunnen trekken, aangezien vrouwtje hier niet zonder zadel wil gaan buitenrijden. Snap haar ook wel met al die auto's die ik soms opeens toch wel eng vind... Ik zal wel een moeilijk karakter hebben
Nu is het een paar weken uitkijken naar mijn nieuwe zadel. Ik hoop dat het me deze keer geen pijn meer doet. Baasje zei al dat ze me beter voor de kar had laten beleren. Geeft een hoop minder miserie. Ik vind alles wel best, als er maar eten is!Tot zover onze update. Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes
Falco!
ik ben de zadelperikelen nu echt goed zat!