Ik kom bij de wei en de dames komen als gewoonlijk naar voren voor hun begroeting. Anka een aai Nis een aai en toen wilde ik Nis het halster omdoen. Maar die dacht alleen aan gras en stiefelde alweer naar achteren. Ik had zoiets ja nee he, kan ik eerst naar achter lopen om vervolgens weer met haar terug te lopen. Dus ik dacht slim te zijn en ging op een drafje langs Nis. Ik had beter moeten weten, maar als ik ga rennen is dat voor Nis ook het sein om af te gaan als een raket
.Dus die sjeest al bokkend naar de prikpalen en ik roep boos nee. Ze weet dat ze fout zit
. Dus ik loop naar achter en doe haar het halster aan. En toen kon ik beter het volgende doen halster aan en meenemen en het weglopen negeren. Wat ik eigenlijk altijd ook doe. Ben eigenlijk altijd erg geduldig.
Maar ja, ik was al wat boos en deed het halster om zonder de keelriem vast te maken en zei toen nog wat boos richting Nisko en ik tilde mijn vinger op. Doe ik altijd als ik pas op zeg. Maar ze schrok dus van de armbeweging gaat iets achteruit en het halster valt af. Toen was het helemaal feest. Al racend en bokkend de wei door en krijg haar dan maar eens weer. Wel jammer dat ik nu geen fototoestel bij me had ...
Anka sjeesde leuk mee, maar niet zo hard en fel als Nis. Anka had echt zo'n kop van ik weet niet waar de brand is, maar ik doe gewoon leuk mee.
Uiteindelijk moet je dan gewoon slimmer zijn dus ging ik gewoon bij een prikpaal staan. Anka kwam meteen, die had toch al zoiets van nou nou wat een gedoe. Nis kwam ook. Dus halster aan en meenemen, 5 maal tot 10 tellen en hupakee rijden. Het woei vreselijk, maar Nis was erg braaf, de schat.Moraal van dit verhaal, je kan echt beter tot 10 tellen, sommige dingen negeren en gewoon iets slimmer zijn dan je paard ipv boos worden.
<-speciale editie van mijn onderschrift 
.
