Ik zeg altijd "doe maar niet want hij is nog al druk" (happerig en niet stil staan).
Maar dankzij onze grondwerk lessen heeft hij veel geleerd, dus gisteren waren we onze zondagse wandeling aan het
maken, komen er 2 kinderen naar me toe "mevrouw mogen we paardje aaien" dus ik zeg ja, toch nog een beetje
angstig want je weet het niet, het blijft een (jong)dier.
Dakoot stond onmiddelijk stil en liet zich aaien door de kinderen, ik hield hem scherp in de gaten of hij niet stiekem
probeerde te happen, Dakoot stond als een sul voor zich uit te kijken terwijl het meisje haar armen rond zijn dikke hals
sloeg en zei "wat ben je een lief paardje, en wat is je vacht lekker zacht".
Hij was echt zo lief voor de kinderen, alsof hij wist dat hij voorzichtig moet zijn.
Ben zo trots op hem, merk wel dat hij zijn wilde haren een beetje aan het verliezen is (zn streken uiteraard niet
