
Echt, zeker als de zon schijnt, en je kan met je goud glimmende vachtje
een beetje zonnebadderen

Mijn sinds vorige week donderdag begonnen buitenleven, bevalt buitengewoon goed.
Ik kwam er overigens die week ook zeer genadig vanaf wat werken betreft, aangezien de baas het met een deuk in haar ego, en
een verkreukelde rib, allemaal wel best vond.
Echter zaterdag bedacht ze zich, dat er misschien toch dan maar een stads ritje moest komen. Nadat ik geschoren was

Zo gezegd zo gedaan.
Nog voordat ze erop zat, had ik me daar toch een zere voet!
We stapten over het pad van de boer, en tja, ik mis nou eenmaal een stuk voet. Dus ik strompelen, baas halthouden, onder voet kijken. Tja we moesten daar toch weer van pad af. Dus ik meegestrompelt. He! glad asfalt, toen liep ik natuurlijk weer als een tierelier.
In een bak heb ik er ook geen last van, maar ja, pad vol stenen, dat doet auw

Buitenrit in het gifgeel ging naar de nieuwe vereniging. Aldaar was een springwedstrijd aan de gang, dus tja, rijden ging niet echt. Dus rondje gestapt en weer naar huis. Wat een relaxt leven!
Zondag regende het uiteraard de hele dag pijpestelen. En ik rechtgeaarde fjord stond dus gewoon als verzopen kat, een beetje buiten te koekeloeren. Want ik heb wel een stal, maar wat moet je daar nou mee

Zit mijn baas te mekkeren, dat er met mijn staart en benen en manen niets te beginnen is! Nou vraag ik je! Ik knapperd! Ja, beetje verzopen was ik wel, maar toch, niets mee te beginnen?

Ik moest dus mee op wedstrijd, nou na al dat harde trainen van de afgelopen weken (ahum... eerst ik 4 wkn stuk, daarna de baas, die het
nodig vond om half onder mij te landen na een hindernis)

Ach, met zo weinig training, zet ik wel vaker mijn beste beentje voor.
En zo zijn er 2 verzopen katten gestart op wedstrijd. Ben bijzonder aardig geweest voor d'r en was op 2 vingertjes te rijden.
Ach, zo af en toe moet je het baasje even weer blij maken.
Oh, wat is het buitenleven toch mooi. Ik geniet er nog elke dag van.