
vandaag was het zover, dean ging verhuizen. Vanmorgen was ik al vroeg mijn bed uit, ik kon natuurlijk niet slapen van de zenuwen(stom he heb ik altijd).
Om half 9 met een slaperig hoofd en een ochtendhumeur naar Barger Compas gereden om samen met de eigenaar van de friezen weer terug naar Nieuw Weerdinge te gaan met de trailer om Dean weer mee terug te nemen naar Barger Compas.

Effijn het manneke hebben we eerst lekker in de bak gedaan, kon hij even zijn ogen uitkijken en dat deed hij want opeens ziet hij in de verte 3 zwarte meiden staan, dat was natuurlijk heel wat.
Daarna even met de zeis vers gras gemaait, hij zat te smakken want ze hadden hem vanmorgen nog helemaal geen eten gedaan(voeren wanneer het hun uitkomt niet dus ). We hebben hem 2 uurtjes alleen laten wennen, toen hebben we de oudste fries (waar ik op rij) bij Dean in de bak gezet.
Nou toen was het feest compleet. Dean had af en toe een opvlieger, begon hij te hinniken tegen tonny en liep te showen, alleen zijn gereedschap hing er steeds uit maar Dean begrijp nog niet helemaal waar dat gereedschap voor bedoeld is. Tonny was er goed chagerijnig van, maar na een kwartiertje ging het prima tussen die 2. Morgen proberen we het met de andere 2 dames, Tessa en Ynke.
Ik heb net even gebeld hoe het ging, hij blijft voor een week 's-nachts op stal. Volgende week word Dean gecastreerd. Zodat hij straks bij de meiden erin kan. Morgen gaat hij even op de wei met de oudste.
Verder was ik erg emotioneel, ik moest een hoofdstuk afsluiten met een rotverleden. Ik moest Veer en Evlin achterlaten en dat deed behoorlijk

Maar wat ik ook moeilijk vind om Dean achter te laten daar, ik weet dat hij in zeer goede vertrouwde handen is, er is 24 uur per dag zicht, hij krijgt zat te eten, maar onbewust speel het wel mee, ik kom 4 tot 5 maal in de week in Barger. Ik vind het echt heel moeilijk om hem een beetje los te laten, hij is mijn steun en toeverlaat en heeft me geholpen door een rotperiode heen te komen. Hij is echt mijn kanjer geworden.