
Een hoop gegil, dus ik denk dat beide dames ruzie hebben en sprint mijn bed uit naar beneden. Daar zag ik ze briesend, maar rustig in de weide staan.
Ineens zie ik iets geels wat volgens mij niet zichtbaar hoort te zijn vanaf de plek waar ik stond: de poortgreep van het stroomdraad

Vervolgens zag ik mijn moeder al die het op een gillen heeft gezet

Vraag me niet hoe ze het voor elkaar gekregen hebben, maar de hoekpaal waaraan we het hek altijd met de ketting vastmaken ( dus niet aan de kant met de scharnieren) lag in de wei met medeneming van een stuk draad. Het schrikdraad hing er zielig op kniehoogte bij.
De hoekpaal bleek behoorlijk rot te zijn en dat was onverwacht. Je hebt die paal zo vaak vast dat je echt wel wat had moeten merken normaal gesproken. Hij leek echter altijd volledig stabiel en er zat ook geen beweging in.
Hop, halsters halen en pony's naar de andere wei.
Ik heb nog steeds geen idee wat er precies gebeurt is. Zo'n paal valt volgens mij niet zomaar uit zichzelf om toch?

Gelukkig is het spul blijven staan, Voor Nina was ik sowieso niet bang, maar Zhellie zou denk ik in paniek raken, zo bekend is het terrein nu ook weer niet voor haar.