Maar over m'n lieve brave Zico natuurlijk. De laatste paar weken rijd ik hem nauwelijks, dan weer is het overal een grote blubber- en glibberzooi, dan weer heb ik geen tijd, dan weer is alles bevroren enz enz. En om tegen het einde van de middag nog in je eentje het donkere bos in te gaan als om je heen alle andere paarden al op stal gezet worden, is ook niet zo'n goed idee...
Af en toe ga ik wel een piepklein rondje stappen en eind vorige week was ik weer ietsje fanatieker in de bak aan de slag geweest (ging trouwens ook super!), maar dat kan nu ook niet meer.
Ik krijg zelf wel heel veel energie van dit koude droge weer, heerlijk! Vanmorgen vroeg ben ik maar gewoon weer eens opgestapt en zijn we samen een eind het bos ingegaan. Lekker rustig, er was bijna niemand, heerlijk de lange paden afgedraafd.
En dat doet ie dan allemaal zo braaf! Er was gekapt dus er lagen hier en daar grote stapels hout, Zico kijkt dan natuurlijk wel maar gaat er toch zonder problemen langs of tussendoor. Honden, wandelaars en hardlopers worden vriendelijk bekeken maar daar blijft het bij. We deden een route waar we al lang niet meer geweest zijn, en hij loopt alsof ie er dagelijks komt, met een los teugeltje.
Daar kan ik zo van genieten he
Dat ie dan na al die weken 'niks' doen zo braaf is! Ik vergeef hem meteen al zijn 'streken', de momenten waarop hij me zowat alle hoeken van het bos laat zien 
Ik heb gewoon een wereldpaard en ben hartstikke gelukkig met m'n brave 'volbloed'Fjord
<-speciale editie van mijn onderschrift 