Ik had laatst al geschreven dat het niet lekker ging met rijden, Vera stuiterde voor alles en nog wat weg en ik werd dus angstig. Nouja toen was ik er dus achter gekomen dat het probleem bij mij lag, lang verhaal, maar iig ik zit nu weer een poosje aan de medicatie en merk dat ik weer rustiger ben.Dus gistermiddag met een vriendin op pad, zij met haar Andaluliër die ze nog maar een paar weken heeft en die nog wat springerig is, een andere vriendin op Piaffe en ik op Vera.
Ik heb echt genoten, Vera heeft wel een keer omgedraaid, omdat er van die dorre struiken aan het kraken waren door de wind, maar ik heb haar heel resoluut omgedraaid en even toegesproken, waarop ze daarna braaf erlangs ging.
Later nog een grote graafmachine gepasseerd, die stond weliswaar geparkeerd, maar je moet ergens beginnen he?
Nou ze wilde er met een boogje omheen, maar ik heb haar echt op dat ding afgestuurd en ze reageerde amper 
En vlak voordat we bij de wei terug waren kwam er nog een klein trekkertje achter ons, nou durfden we de confrontatie nog niet aan met Misty (die Andalusiër), dus we zijn een stuk land op gegaan en hebben die trekker laten passeren. Vera reageerde totaal niet, waarop ik haar richting die trekker ging rijden, we kwamen vlak achter die trekker op het pad terug en ze verblikte of verbloosde niet
M.a.w. we zijn weer helemaal terug als team
Vera 
