Eenmaal beneden *duurt even als je dr moet overtuigen van elk groene grasje wat ze niét mag hebben* op de spoelplaats. Toen begon er al een lampje te branden bij Sas. 'oh-oh'
Eerst geknipt, dat leverde al genoeg frustratie. Ik wou een stil hoofd, verklaarde haar voor irritante kleuter, Sas was het zat en hapte janna (dan is ze het zát), ik werd nog eens kwaad, mevrouw hield dr hoofd even stil en tadaa klaar..."was dát nou zo moeilijk?"
Toen dr baard bij scheren, maar ook dat werd niet geheel op slaapverwekkende stand ervaren

Nog even dr hoeven iets bijvijlen. Nou toen was mevrouw het helemaal zat. En nee op mijn handen kun je geen gewicht leggen. Altijd als ze iets zat is dan hangt een van beide voorbenen in de lucht, maar nú moest mevrouw ze ineens aan de grond hebben. En dan vooral heel hard een andere kant op kijken als ik haar boos aanspreek.
Maar ik had binnenpret, want het leukste moest nog komen: Wassen!!
Nou....als Sas het had aangedurft was ik nu morsdood en lag ik diep onder de grond. Wát wás dié pissig! Schrapen, happen, kwaad kijken, draaien...hoe ze ook maar kon laten blijken dat ze het niet met me eens was, máár ook net binnen die grens bleef, voerde ze uit.

En als klap op de vuurpijl moest ze óók nog op stal staan. Naaah...
Maar...ze is nu wel schoon

Nou hopen dat ze morgen op de keuring het mij vergeven heeft (of in ieder geval nog enigsinds haar best doet).
(en vanavond Tanja en Daisy gedaan. Die Daisy mag blijven, sjonge wat stond die super stil bij het knippen, top! Wassen vond ze niet het meest geslaagde, maar ze bleef ons wel lief vinden. Schat van een ding. En Tanja, die vond het niks, maarja ach...het moest en gaf zich over. Heerlijk!)