Om 9:45 zijn we begonnen aan onze 15 kilometer lange rit van de wei naar mijn huis. Het zonnetje scheen, Vera had er zin in, ik had er zin in, dus we hebben genoten van ons 2,5 uur durende ritje. Lekker rustig aan gedaan met af en toe een drafje of galopje.
Nou is het zo dat je onderweg over een ijzeren bruggetje moet en dat heeft Vera inmiddels al 2 keer gedaan, alleen vrijdag was ze niet van plan om dat "gevaarlijke" ding over te gaan met al die auto's onder haar door. Ik had geen zin in ongelukken, dus ben maar afgestapt en heb haar zo over het bruggetje geleid en dat ging prima. Maarrrrrrrrrrr dan is ze nog niet klaar met mij, want dan mag ze nog een keer terug met mij erop. Dat ging dus hartstikke goed en zo heb ik toch nog een beetje gewonnen.
Bij een bepaald deel van de route zijn er paden met wildroosters en daarnaast van die klaphekjes. Vlak voor die klaphekjes stonden een paar militairen en toen ik bij het eerste hekje aankwam en Vera niet kon overtuigen dat ze gewoon bij dat hekje moest gaan staan, zodat ik het open kon maken was er gelukkig een militair zo lief om het hekje voor ons open te houden. Gelukkig was het tweede hekje een minder groot probleem, omdat het van ons af klapte, dus konden we daar vrij soepel doorheen.
Nou toen maar even langs mijn zaak gereden, waar mijn moeder aan het werk was. Daar heb ik mijn auto achter de zaak dwars gezet en nog een stukje met draad afgezet en hebben we daar een kleine pauze gehouden (achja we waren bijna thuis, maar het vrouwtje vindt het zo leuk om even bij mams langs te gaan
)Thuis heb ik haar lekker achter laten lopen, dus niet onder de carpoort, maar gewoon over de hele parkeerplaats.
Toen ze alles een beetje had verkend en uiteraard even had gemest voor het hek, heb ik haar maar eens vastgezet en ben haar manen gaan knippen. Ik was daar net mee klaar toen mijn moeders vriend kwam om kuilgras te brengen, dat werd uiteraard met vol enthousiasme begroet
Vera lekker geknipt en genietend van haar kuilgras, gaf mij even de kans om in huis een paar kleine dingen te doen. Want ik zou het hele weekend bezoek hebben................. en ja hoor het eerste bezoek kwam al vrij snel.
Een kennis van mij met een dochtertje van 7 jaar, het meisje zit ook op ponyrijden en vond het fantastisch dat Vera Sinterklaas paard zou worden en wat ze nog leuker vond was om mij te helpen Vera mooi te maken voor de Sint.
Dus hup emmer met lauw water gepakt, met een bekertje wat water over haar manen gegooid, insoppen en weer uitspoelen............heeeeeej die manen waren toch echt wit en niet bruin
Toen was de staart aan de beurt en als laatste haar benen met hele vieze blubbersokken. Nou Vera stond er weer picobello bij, zweetdekentje erop en ja .............ehhhhhh het is pas half 4 en we zouden om half 5 opgehaald worden............. kom gaan we even naar Albert Heijn worteltjes halen.
Ja en dan een meisje van 7 erbij hebben die niet bij het paardje weg is te slaan, ok dan gaat Vera gewoon mee naar de Albert Heijn, papa gaat binnen wortels halen en wij blijven buiten staan, het compromis was gesloten.
Wat kunnen mensen toch raar kijken als je je paard meeneemt naar de Albert Heijn
Kwam er nog een mevrouw aan met een klein kindje en die vroeg of ze bij Vera mocht met die kleine. Dus ik zei, kijk eens wat ik bij me heb (Kimberley is namelijk een heel klein ukkepukkie met haar 7 jaar en stond acher mij). Tja en als je 7 bent en je hoort ineens zeggen: "kijk eens wat dat kindje allemaal bij dat paardje durft" ja dan ga je natuurlijk nog een stapje verder, ze ging helemaal tegen Vera aanstaan en knuffelen en Veertje vindt alles prima.Thuis gekomen kreeg ik een telefoontje van mijn moeders vriend of we niet naar de zaak konden komen, dat we daarvandaan naar die hockeyclub konden gaan. Geen slecht plan, want die hockeyclub is dus dichtbij mijn zaak. Vera een zadel op, hoofdstel in en Kim (in zwarte Pieten outfit) erop......................... beugels 4 keer om moeten slaan, maar dat mag de pret niet drukken. En dan ga je op pad en dan die mensen onderweg die haar aanspraken en gedag zeiden, schitterend en Kim genoot uiteraard met volle teugen.
En toen werden we bij de zaak opgehaald door de jongen van de hockeyclub die alles had geregeld. Weer Kim in het zadel en wandelen maar naar de "geheime" plek waar de Sint op Vera zou klimmen.
En dan komt de Sint aanrijden hoor, dus ik zei tegen Kim dat ze plaats moest maken voor Sinterklaas, zegt ze: "echt niet, hij moet eerst zien dat ik erop zit".
Nou Kim eraf, beugels langer gemaakt en daar ging de sint, die dus zei dat ie al 40 jaar niet meer op een paard had gereden..............zucht heb ik dat?
Gelukkig ging het goed, was Vera in het begin wat dribbelig, maar ze heeft zich keurig gedragen. Ook op het hockeyveld met al die zingende en gillende kinderen, super paardje ben echt hartstikke trots op haar
Het dreigde nog wel even fout te gaan met afstappen van de Sint, want hij deed dit niet handig en lag dus bijna languit, nu bleef het alleen bij zijn mijter.
Sint met pieten de kantine van de hockey in en toen moesten we dus wachten en koud dat het was......... heb nog even een beetje in de buurt gestapt met Vera en later haar bij de hockeyclub het gras laten maaien.
Na een klein uurtje kwam de sint met zijn aanhang weer naar buiten en weer zingende kinderen, maar Vera deed alsof ze dit al jaren deed. Sint weer erop, stappen naar het "geheime" plekje en daar kwam ook gelijk de trailer aan.
En ja dat gaf een probleem, want Vera is in bijna alles braaf, behalve het laden op de trailer. Mevrouw gooit al haar kracht in de strijd en het is echt heel lastig om haar erop te krijgen. Ze draait gewoon vlak voor de trailer weg. Het is uiteindelijk gelukt toen de trailer vlak naast een heg werd gezet en aan de andere kant van de trailer een aantal vrijwilligers gingen staan, toen had ik haar er zo op.
Een heel lang verhaal geworden, maar het was dan ook een hele lange dag, maar wel een hele leuke dag. Ik ben super trots op mijn meisje en ik kreeg al gelijk de vraag of we volgend jaar weer van de partij zijn
Foto's van overdag komen snel, foto's van Sinterklaas op Vera komen wat later, want die heb ik zelf niet kunnen maken.
Vera 
Ik heb het wat dat aangaat echt getroffen met mijn meisje en ja het blijft een fjord, want bij mij wil ze wel eens heerlijk fjordig zijn