In die tijd moet je:
Je aankleden, wassen, eten, hond uit laten, fietssleutels zoeken, sjaal zoeken, anderhalve km tegen de wind in fietsen naar je eigen paard om je cap op te vissen, nog even wat fotootjes maken van Elite omdat "Ze er zo schattig bij ligt met de beentjes compleet verdwenen in een pak haar zodat je alleen nog een lijf en hoofd ziet", nog eens 500m (jaja ook weer tegen de wind in) fietsen naar het andere paard en dan sta je uiteindelijk om 9.15 daar voor de stal...
Toch nog netjes gedaan vind ik zelf.
Ik zou Willeke, een vriendin even helpen met de 2e buitenrit van haar fjord zonder ander paard erbij. Eerste stukje ging keurig. Na een tijdje kwam het zandpad en daar begon de pret. Je gaat je hard af staan vragen wat de boer Silke (de fjord) te eten geeft. Van links naar rechts en weer terug het hele pad over geslingerd. Willeke is nog niet zover dat ze heel erg snel kan ingrijpen. Het lukt haar wel, maar het kost iets meer tijd.
Ik moest het maar gaan proberen zei ze. Nou prima, daar slingerden ook wij heen, maar dat zag er iets anders uit. Ik wilde haar precies in de middenberm hebben lopen terwijl Silke liever net aan de linker, of net aan de rechterkant van die berm wilde lopen. Dus gingen we heel vlot van links naar rechts en weer terug. Na een poosje had ze het door en kwamen we toch op het midden uit. Zelfs een drafje en een galopje konden over een rechte lijn. Misschien was de drank uitgewerkt, maar feit blijft dat ze daarna niet meer geslingerd heeft
Terug bij stal, heb ik mijn dame van huis opgevist voor het longeerwerk. Ik mag 3 weken niet rijden vanwege het zadel wat niet goed gelegen heeft. Voordat je de bak in kunt moet je eerst een hek met daarboven een stroomdraadje open doen. Eerst die dus los en op het moment dat ik het hek optil geeft Nina me zo'n klap met haar hoofd onder mijn kin dat ik gelijk de tand goed door de lip heb. Nu loop ik met een mega bult, kan moeilijk eten en drinken doe ik maar met een rietje.
Na het bloeden te hebben afgewacht tezamen met de regenbui toch maar begonnen. Linksom ging het prima, rechts zit ze vast en dat wil dus ook niet. Ze heeft sterk de neiging om naar binnen te komen, maar nu kwam ze bijna aanvallend op je af. Ze heeft gewoon zo'n pijn en ik weet niet wat ik er nog meer aan kan doen. De fysio is geweest, heeft het losgemaakt en ik moest dus longeren, wat eigelijk niet wil.
Vervolgens weer naar huis gegaan en op het moment dat ik het hek dicht doe zet zij haar rechterachterhoef vol op mijn voet, bovenop het bot en draait zich pontificaal om met tijdens de draai het gewicht op mijn voet.
Toen had ik het goed gehad. Echt alles wat tegen kan zitten zit op het moment tegen. Niet alleen met de paardjes maar met alles. School, autorijlessen, werk en tot overmaat van ramp komt daar altijd een aanslag op mijn spieren bij zodat ik ook nog een keer naar de fysio mag kleppen voor mezelf omdat mijn hele schouderpartij muurvast zit. Als je in de horeca werkt is dat geen succes.
Kortom alles wat tegen kan zitten zit tegen en ik heb er zo genoeg van dat ik het liefst in bed ga liggen en een winterslaap ga houden met de dekens tot over mijn oren.
Vera 
