FjordenWereld.nl

Heeeel misschien krijg ik die vraag ook wel om mijn oren straks, en natuurlijk gaan daar nog wel weken overheen voordat ik een antwoord zal vinden.

maar nu de vraag aan jullie wat als?
Wat is eerlijk tegenover je paard, waarom wel of waarom niet??

Tsja ik kan spreken uit ervaring.
Het ligt er aan wat je paard mankeert. Als het nog geschikt is voor lichte ritjes of met een kind af en toe te rijden heb je nog wel wat opties. Dan zou je er nog een ander een plezier mee kunnen doen mits je er afstand van zou willen doen.

Mijn Oos is nooit meer te rijden. En dat is na een paar maanden dokteren en revalideren een grote domper geweest. Ik heb er ook echt even over gedaan voordat ik zover was hem in een wei te zetten en hem los te laten.
Inmiddels ben ik ook zo ver dat ik hem helemaal los kan laten. Hoeveel ik ook van hem hou, de praktijk wijst uit na een jaar dat ik er eigenlijk nagenoeg geen tijd meer aan besteed. Dat is ook makkelijk want hij staat niet bepaald op mij te wachten, hij heeft zn leventje daar in zn groepje en zn natje en zn droogje dus redt zich wel. Als ik er heenga kijkt ie even of ik wat te eten heb en zo niet dan wandelt ie gelijk weer weg.

Eigenlijk heb ik niet zoveel meer met de situatie. Maar dat is een heel proces, dat heb ik tevoren ook nooit durven denken eigenlijk, maar toch loopt het zo. Ik ben nu dan ook bezig toch een ander thuis voor hem te vinden als gezelschapspony, dat er toch meer naar omgekeken wordt dan nu het geval is.

Dus tsja zo kan het lopen in anderhalf jaar, je alles en je grote vriend waar je uiteindelijk toch afstand van wil doen omdat alles veranderd, de situatie, en ook je eigen wensen en belangen.

Ten aanzien van je vraag wat is eerlijk en wat is niet eerlijk, voor mij is pijn of lijden ondenkbaar. Ik zal nooit toestaan dat er toch iemand met hem zou gaan rijden en hij daardoor weer pijn zal lijden. Dan verlos ik hem liever voortijdig bij wijze van spreken. Ik heb het goed gehad met hem, hij zal het altijd goed hebben met mij en na mij.

Maar ja dit is mijn ervaring, het is voor iedereen persoonlijk en verschillend denk ik.

Mocht de uitslag negatief zijn van yara dan kan ik er nooit meer op, om die reden zou ik haar sowiezo niet verkopen want je weet nooit wat er gebeurd.
mennen is een optie met haar problemen alleen is zeker niet mijn ding, en om een paard voor de rest van zijn leven op een wei te zetten zonder persoonlijke aandacht ik weet niet of ik dat kan,
de tijd zal het zeker leren en misschien denk ik er straks anders over maar wil graag jullie ervaringen of ideeen over horen.

Mijn paard zou niet weggaan als ik er niets meer mee kon, ik ben gek op dat beest en ik vind rijden dan ook absoluut niet het belangrijkste!
Wel vind ik dat als een paard pijn heeft of geen paardwaardig leven meer zou hebben dat het ophoudt!
En komt tijd komt raad toch!!

Nadine ik verkoop hem ook niet. Hij gaat waarschijnlijk naar vrienden van ons.
Dat risico ben ik helemaal met je eens, ga ik niet lopen. Wie weet wat je dan later nog terugziet hier of daar op internet ik heb genoeg horrorverhalen gelezen...

Maar voor jou zijn deze gedachten allemaal heel vers. Ik zou het gewoon even de tijd geven en aanzien. Je beslissingen komen vroeg of laat toch wel bovendrijven, wat het dan ook is waar jij een goed gevoel bij hebt!

ik ga helemaal met krista mee. ALs jij je paard niet meer kan bieden wat hij nodig zou hebben, is het beter om een plekje voor hem te zoeken waar hij het nog fijn heeft.
Het scheelt misschien ook wel hoe oud een paard is als je niet meer met hem aan het werk kan.
Muis bv is nog prima geschikt als fokmerrie en voor recreatie werk. Maar door haar blesure niet meer geschikt voor de sport. Wij hebben voor haar voorlopig nog de ruimte en een lief verzorgstertje die ook met haar naar les gaat, dus die blijft voorlopig nog wel bij ons.
Het scheelt misschien ook als je je paarden bij huis kan stallen, dan hoef je er niet perse naar toe om alleen even een kijkje te nemen.
De tijd zal leren wat het beste is.

Ik heb dat plekje wel (was een van de redenen van mijn ouders om huis met weiland en stalling te kopen, zodat Orion nooit weg hoeft als die ooit niet meer kan), dus als mijn paarden maar geen pijn gaan lijden kunnen ze gewoon blijven waar ze nu zijn. Orion zou er wel voor in zijn om als wandel/borstel/tuttelpoownie door het leven te gaan, Cyra wordt knettergek denk ik als tuttelpoownie, maar moet zeggen dat ze al wel rustiger wordt, dus in principe zou die als fokmerrie door kunnen mocht het ooit zo ver komen.

ik heb vorige week te horen gekregen dat ik nooit op Fatoush zal kunnen rijden ivm zijn afwijkende beenstand. Ik heb zelf stal en wei en heb besloten dat hij lekker bij me blijft. Ik ga met hem wandelen en vrijdheidsdressuur doen. En vooral veel knuffelen en tutten en van hem genieten.
Volgens mij heeft een paard het best naar zijn zin als je niet meer kunt rijden, zolang ze maar hun natje en droogje krijgen en aandacht.

Ik kan me je vraag goed voorstellen. Misschien dat het voor mij hetzelfde gaat lopen. Heb haar nu sowieso al meer dan een half jaar niet meer echt gereden.
Persoonlijk zou ik mijn paard niet weg kunnen doen, ook al zou ik niet meer kunnen rijden. Het is een heel proces idd wat Krista zegt, zeker als je bepaalde doelen en wensen hebt.
Maar een paard weg doen, omdat die voor levenslang niet meer bereden kan worden, doe je vaak ook niet. Ten eerste omdat je er vaak geen koper voor vindt, ten tweede wil je het leed besparen als je je paard aan de verkeerde verkocht hebt en dat ze niet de zorg bieden die ze nodig heeft.

Het blijft lastig..

Ja Yvette dat heb ik ook altijd gezegd maar ja het kan toch anders verkeren...
Het ligt er ook maar net aan wat je met je paarden wilt en doet, hoe druk je bent, ja alles eigenlijk. Als je zoals Ivonne bevrediging vindt in vrijheidsdressuur en wandelen is dat natuurlijk heel fijn.

Maar ik heb me nu gerealiseerd dat ik dit dus hier niet werkt. Wij hebben teveel paarden en een te druk en te hectisch leven en zijn te actief met de sport bezig om ook fatsoenlijk tijd te schenken aan dat ene paard wat nog in een weitje loopt. Hoe goed de voornemens ook waren, er komt gewoon niks van terecht. Ik heb ze ook niet achter het huis dat maakt het ook wat minder laagdrempelig natuurlijk. Maar dit was wel de eerste en de laatste keer dat ik een paard heb "bewaard". Mocht dit onverhoopt ooit weer gebeuren dan maak ik direct hele andere definitieve keuzes.

Als een dier (paard in dit geval) niet meer geschikt is voor het doel, waarvoor het aangeschaft is, gaat het wel weg. Leeftijd daar buiten gelaten.

Heel moeilijk dit is echt persoonlijk en financieel speelt ook een rol.
Ik begrijp dat je toch graag wilt rijden verzorgen is leuk maar het rijden trekt natuurlijk ook.
Een plek voor haar vinden waar ze lekker buiten kan lopen met haar vriendjes en je zou een verzorgpaard kunnen zoeken dan heb je niet 2x de kosten.

Ja als een paard bij mij niet meer bereden kan worden en hij heeft geen pijn mag hij blijven maar daar heb ik ook de gelegenheid voor heb een eigen stal dus betaal geen hoge stalkosten.

Gewoon er goed over nadenken wat je graag wil, rijden/mennen of wandelen en dan je besluit trekken.

Lastig, of misschien niet..
Als Tea nu onberijdbaar zou worden zou ze bij mij blijven, tenzij er inderdaad een kennis is met een plekje over.. Een onberijdbaar paard is nagenoeg onverkoopbaar, dus verkopen is vaak geen optie, helemaal als je niet wil dat ze de handel in gaan en weet ik waar terecht komen waar ze er gewoon op doorrijden.
Fijne aan merries is dat je er nog wel mee kunt fokken, afhankelijk van de blessure natuurlijk..
Ik heb weinig moeite met de verkoop van een paard wat nog prima bruikbaar is, bij een blessure moet je je verantwoordelijkheid nemen..

Nu is dat voor mij makkelijker want mijn paarden staan gewoon op de wei en ik heb weinig extra kosten en toch ook een rijpaard erbij, dus voor ik kan ze makkelijker laten lopen.
Anders is dat als je een paard hebt voor het rijden en je vast zit aan een dure pensionstal.

Jeskim komt straks, als het goed is, terug bij mij en dan kan ik niet meer op haar rijden, maar ze blijft bij mij, ze mag hier doodgaan. Ze is natuurlijk ook wel onverkoopbaar, dus een keuze is er niet, ja naar de slager, maar dat doe ik niet zolang ze geen pijn heeft!!

Jammer dat je het mennen niet ziet zitten, ik vind het erg leuk, zou er geen moeite mee hebben om alleen nog te kunnen mennen. Ook zou ik uiteraard grondwerk gaan doen en fokken. Als jij wel graag wil rijden zou ik een huisje zoeken met iemand die wel met haar wil gaan mennen, of in bruikleen geven o.i.d.
Zo kun jij een paardje aan schaffen waar je wel mee kunt doen wat je wilt, klinkt hard, maar de hobby is duur zat!!
Ik denk dat de meeste paarden er geen moeite mee zouden hebben om een lummelleven te hebben. Jeskim wilde wel en zij wordt snel dik (hoefbevangen) en voor haar gezondheid was dit de betere optie.
Jammer dat ze weinig fokwaarde heeft, het is een hulpboeker toch??

Yara is hulpoeker en heeft licht zomereczeem opzich zou ik daar zelf geen moeite mee hebben, maar of ze moeder kan worden met haar rug is nog maar de vraag.
Yaar is gewoon niet t paard om weg te zetten ze is dol op aandacht.
Als ik een wei had ja dan is de keuze zo gemaakt maar helaas maak ik gebruik van een prijzige pensionstal, heb er nu al moeite mee om elke dag wat nieuws te verzinnen, de weide is alleen in de zomer namelijk.
En ja de tijd zal het zeker leren e wie weet kan ik er straks weer op over drie weekjes weten we wat meer.

Denk niet dat ik die van mij weg zou kunnen doen. Ik sta redelijk goedkoop gestald en de paarden komen er ongeacht het seizoen dagelijks buiten.
Indien mogelijk zou ik dan een uitdaging zoeken in bv. vrijheidsdressuur, anders blijft het bij de verzorging alleen.

Heb destijds voor hem gekozen, ik heb geen financiële of tijd problemen om hem te onderhouden en ik wil niet weer een paard kopen, dus in principe hoeft hij helemaal nergens voor weg. Als ik dan toch wil rijden staan er bij ons op stal of bij Louis nog wel genoeg die ik kan rijden

Ik ben dus iemand die haar paard niet meer mag rijden i.v.m. met een ernstig peesletsel.

Ik heb besloten dat ze gewoon bij mij blijft en van haar "oude" dag mag genieten . We wachten een tijden en dan gaan we nog een keer naar de kliniek en kijken of we misschien weer wat buitenritjes kunnen maken . Het zal in ieder geval geen paard meer worden om volop mee te trainen.

Ik weet alleen nog niet of ik ze op deze stal hou of naar een andere stal breng. Een plekje waar ze lekker dag en nacht de wei op kan met vriendjes en waar goed voor haar gezorgd wordt en ik af en toe kan kijken .

Hangt voor mij van een heleboel dingen af: heb je een merrie of een ruin (merrie kun je evt nog mee fokken), wat kun je er nog wél mee en is het idd je ding. Heb je ruimte (qua plek en financieel) voor een paard erbij, hoe zit het met je verzekering evt enz enz....

Ik denk zelf dat als je je paard ergens op de wei zet o.i.d je er na verloop van tijd steeds minder naar omkijkt en ja dan vraag ik me af is dat eerlijk,
Ik weet alleen dat ze van mij blijft wat er ook gebeurd, waar ze uiteindelijk heen gaat dat is maar net wat er op je pad komt en idd je persoonlijke en financiele omstandigheden
Makkelijk zal het nooit zijn

nadinefjorden schreef:Ik denk zelf dat als je je paard ergens op de wei zet o.i.d je er na verloop van tijd steeds minder naar omkijkt en ja dan vraag ik me af is dat eerlijk,
Ik weet alleen dat ze van mij blijft wat er ook gebeurd, waar ze uiteindelijk heen gaat dat is maar net wat er op je pad komt en idd je persoonlijke en financiele omstandigheden
Makkelijk zal het nooit zijn

Hangt er maar vanaf hoe goed je paard daarmee om kan natuurlijk. Ondanks dat die van mij redelijk lui en niet bepaald werkwillig is, zou hij het daar op dit moment wel moeilijk mee hebben. Geen bezigheid = zelf werk zoeken in de zin van uitbreken. En dan heb ik het vooral over mentale bezigheid, lichamelijk hoeft voor hem niet zo daarom dat ik in de richting van VD zou denken.

Wat ik nooit zou doen is hem ergens achterlaten als gezelschapspaard bij mensen die ik niet ken. Je hoort zo vaak dat het mis gaat...
En bovendien worden de paarden tegenwoordig naar je hoofd gegooid, dus komt het voor mensen al makkelijker/goedkoper uit om zelf een gezond paard als gezelschap er bij te nemen dan een paard waar wat aan mankeert en ze niks mee kunne. Denk dat je dan al moet gaan zoeken bij kennissen die de verzorging willen overnemen tegen de kostprijs.

Ook ik ga grotendeels met Krista mee.
Ik heb mijn paarden niet alleen om op te rijden en heb ook geen wedstrijddoelen dat is wel een verschil.
Wat voor mij op 1 staat is het belang van mijn paard. Als ik met mijn paard niet meer kan rijden wat wil ik mijn paard dan bieden en wat heeft mijn paard dan nodig. Heeft mijn paard pijn? Als er sprake is van pijn en geen uitzicht op verbetering is het einde oefening. Daarnaast wil ik de paarden die gereden worden al niet het grootste gedeelte van de dag op een stal hebben staan, daarom kan ik ze ook 24/7 buiten met grote inloopstal bieden omdat ik dat de meest ideale omstandigheid vind in mijn situatie, dus een geblesseerd paard dat geen pijn heeft zou ik ook zeker niet op een "randstadstal" willen hebben. Een paard op een wei kan heel tevreden zijn als ze maar in een kudde lopen. Ozar is een heel goed voorbeeld van hoe een wedstrijdfjord zich binnen no time veranderd in een buitenfjord die slechts nog aandacht voor de baas heeft als er wat te eten valt. Wij pamperen paarden veel te veel.
Het is geheel situatieafhankelijk maar ik zou kijken naar het belang van mijn paard en niet naar het belang van mezelf. Natuurlijk is het verdrietig om afscheid te moeten nemen, daar weet ik ook alles van, maar ik heb de verantwoording om te zorgen dat mijn paard het fijn heeft. Ik heb gekozen voor mijn paard en niet andersom .