FjordenWereld.nl

Topictitel is beetje moeilijk misschien, maar weet het niet beter in een paar woorden te vangen...

Wat ik me afvraag is of er duidelijk verschil is in het eetgedrag tussen de fjorden die in een natuurgebied zijn geboren en de fjorden die al van jongs af aan in een 'net weiland' tussen de mensen zijn opgegroeid.

Ik denk dat Bailey het nog geen kwartier 'in het wild' zou overleven, omdat hij simpelweg alles in z'n mond stopt wat voor z'n neus wappert...
Laatst kwamen we op een buitenrit een kerstboom tegen die over het pad was gevallen, moesten we min of meer doorheen. Meneer doet dat het liefst met z'n mond open, waardoor ik naderhand een heel kerststukje uit z'n mond kan staan peuteren....
Bij het uitstappen met lange teugel in de buurt van stal hapt hij rustig naar een rodondendron als die binnen mondbereik komt
Hij 'zeurt' absoluut niet om eten als we aan't rijden zijn, maar als er toevallig iets voor z'n mond bungelt is hij niet te beroerd om die open te doen.

Zijn paarden die in een natuurgebied zijn opgegroeid zich nu meer bewust van het feit dat niet alles dat groen is eetbaar is, of heeft Bailey gewoon niet zo goed opgelet tijdens zijn biologielessen?

Volgens mij is eten een natuurlijk instinct. Ze weten prima wat ze wel en niet kunnen eten.

Mijn fjorden staan sinds een jaar 24/7 op een groot stuk land in het bos.

Ze waren hun 3 maal daagse voerbeurt gewend en 2 maal per week een stukje weide erbij. Binnen een paar dagen komt hun natuurlijke instinct gewoon naar boven en ik kan nu vaak uren naar ze kijken hoe ze bezig zijn.

Met de sneeuw was het vooral mooi om te zien. Het is denk ik weer hoe wij onze paarden betuttelen en zorgen om ze maken, ze overleven prima in het wild.

Paarden hebben een prima instinct voor het eten. Hetzelfde is een merrie die voor het eerst gedekt moet worden. Al heeft ze het nooit afgekeken, ze weet toch dat ze in de hengstigheid de hengst toelaat en anders van zich afslaat. En daarna zie je ook weer een en al instinct met de geboorte van het veulen

In principe leren ze heel veel van de moeder en wat van soortgenoten.
Natuurlijk kan het wel voorkomen dat ze op oudere leeftijd in contact komen met planten waar ze geen kennis mee hebben gemaakt toen ze nog op 'cursus' bij moeders waren. Dan ligt het aan het paard of ze het proberen of laten voor wat het is.

dendola schreef:Hetzelfde is een merrie die voor het eerst gedekt moet worden. Al heeft ze het nooit afgekeken, ze weet toch dat ze in de hengstigheid de hengst toelaat en anders van zich afslaat. En daarna zie je ook weer een en al instinct met de geboorte van het veulen

Daar zijn ook hormonen bij in het spel.

het ligt ook wel een beetje aan het paard.
Noska de moeder van vera vrat werkelijk alles wat je in haar voerbak deed. Zaten er oude kranten in, dan at ze oude kranten bij wijze van spreken. Vera is veel kieskeuriger. die leeft volgens het principe wat de fjord niet kent, laat je liggen voor een ander.
Ze was eens bij kelly aan het logeren en daar kreeg ze haver, nou ze viste de brokjes eruit en liet de haver lekker liggen.

Denk wel dat het met instinct wel goed zit bij de meeste paarden, je hebt natuurlijk van die grappenmakers.. Maar sommigen zijn zeker meer kieskeurig dan andere!! Jeskim kun je alles voorzetten, Tea niet..

Geloof dat Bailey dan één van die fjorden is die niet erg opgelet heeft bij z'n instinct-lessen

haha, hier nog zo 1 als bailey ...
ook idd werkelijk alles wat voorbij vliegt stormt hij naartoe, een blaadje, een bekertje maakt niet uit.
hij volgt ook iedereen die voor hem loopt om te kijken of die wat te eten bij hem heeft haha.
ik kan er gelukkig om lachen want ik kan wel nog normaal met hem lopen bv, Het is niet zo dat ik niks te vertellen heb.

Esther schreef:Denk wel dat het met instinct wel goed zit bij de meeste paarden, je hebt natuurlijk van die grappenmakers.. Maar sommigen zijn zeker meer kieskeurig dan andere!! Jeskim kun je alles voorzetten, Tea niet..

Hier ook inderdaad. Het stel hier krijgt ook geregeld restjes uit het hotel, brood, sla, wortelloof etc. Zhellie heeft het echt moeten leren eten. Kjaere daardoor ook. Fjellko at echter al gewoon mee. Eliene is wel heel kieskeurig, dat is echt het type, wat je niet kent dat vreet je ook niet, zelfs niet als anderen erop aanvallen.
Ik heb wel eens een andere brok (van hetzelfde merk) gevoerd en dan zet ik haar aan het hek met een bak voor haar neus, maar het duurt soms een week voordat madam het blieft. Tot die tijd wordt er niet gegeten, of een klein beetje en dan nog met lange tanden .

Ik vind het voordeel van uit het "wild" niet zozeer het eten maar meer de handigheid op minder goede bodems.
Is weer een heeeeel andere "discussie" overigens

Nou is het wel zo dat paarden anders reageren onder het zadel dan dat ze in een weiland staan.
In de weiland hebben ze meer tijd, om te gaan kijken wat ze eten, en onder het zadel zijn ze natuurlijk een ruiter aan het dragen en ja daar krijgen ze honger van, dan is het gewoon 1 grote Mac drive om ze heen!!! Heel ongezond, maar het is wel eten!

Voor Vlin, die toch wel uit het "wild" komt, is het bos één grote snackbar. Hij probeert overal van te eten. Laatst, tijdens het wandelen en ik dus gelukkig naast zijn hoofd liep, had hij met één beweging een taxus tak te pakkken. Dat ding heb ik, met gevaar mijn eigen vingers kwijt te raken, meteen uit zijn mond gepulkt. Ik schrok me rot. Ik dacht nog dat hij dat echt niet zou pakken, wél dus!