FjordenWereld.nl

Olivia wil tijdens het rijden heel graag naar huis en er komt zo nu en dan een punt dat ze draait en niet verder wil, ze is nergens bang voor!
Het is puur dat ze terug naar huis wil, als je afslaat gaat ze direct harder lopen.

Als ik been geef gaat ze naar achter lopen, geef ik haar een tikje dan bokt en steigert ze.
Ze doet het ook altijd als er verkeer langs komt en gaat dat naar achteren lopen en opzij , bijna de dijk af. ze is dus heel slim, want als er een file ontstaat ga ik eraf en dan heeft ze haar zin.

Ik heb haar vanaf sept dus weet dat ik nog niet veel mag verwachten, maar ben bang als ik het niet oplos dat het erger wordt.

Alle tips zijn welkom

Heb met Raya ook dit probleem gehad, dit heb ik destijds verbroken door stug door te pakken.
Zweep mee en doorpakken dat ze moet lopen. En liep ze dan weer helemaal de hemel in prijzen.
Een handigheidje moet je ontwikkelen om het aan te kunnen voelen en haar daarna voor te kunnen zijn, dat zodra je voelt dat ze wil gaan staken jij haar al door kunt pakken.

Ze is je nu aan het uitproberen.

Klopt! ze is echt aan het uit proberen, vind het moeilijk om heel streng te zijn, ze is zo vliegensvlug en rent echt hard naar achter.

Is ook lastig, maar je zult toch echt voor jezelf moeten opkomen om deze "fase" te overwinnen.
Raya ging in volle vaart zo achteruit de sloot in. Heb ik ook eens in gezeten, toen wou ze wel weer heel snel naar voren.
Ik heb destijds ook heel veel met stem gedaan, aanmoedigen om vooruit te lopen. (of de aandacht verplaatsen, heb wel eens een half uur in het bos gewoon stil gestaan tot dat ze het zo spuug zat was dat ze niets mocht en dan nog even verder wachten tot je verder gaat rijden. Daarna die rit geen problemen meer gehad)
Kan voor jou nu niet echt DE tip geven, omdat ik zowel jou als je paard niet ken. Maar kan wel adviseren om op zoek te gaan naar een manier waarmee je haar kan bezig houden zodat ze met jou bezig is en niet met het staken.

Ik ga het proberen! je zou denken dat het leuk is om mee te gaan, Wammes staat bij het hek...............neem mij..........neem mij

Had net een heel verhaal getypt, even niet opgelet en *poef* weg is het... beetje jammer Nog maar een poging dus.

Ik probeer me in zulke gevallen altijd in te leven in het paard. Terug naar huis willen is toch vaak onzekerheid, ook als ze verder nergens bang voor lijken te zijn. Dan kan opbouwen van de lengte van de ritten misschien werken. Steeds een stukje verder en teruggaan voordat het mis gaat.

Persoonlijk ben ik niet zo van het forceren, dwingen of doorpakken (niet te verwarren met niet consequent zijn, want dat ben ik zeker wel) maar van het zo draaien van een situatie waardoor het paard zelf besluit dat doen wat jij wilt veel leuker is.
In het geval van staken komt dat dan neer op de wegen opzij en achterwaarts blokkeren en bij iedere beweging voorwaarts de druk wegnemen.
En als ze echt zo graag achterwaarts wil kun je haar altijd omdraaien en achterwaarts in de goede richting laten lopen. Zijn ze snel zat hoor

Ik zie trouwens ook niets fouts in even afstappen als je daarmee een confrontatie kan voorkomen. Zolang je nog steeds de kant opgaat die jij wilt en daarna gewoon lekker verder kunt rijden is er niets aan de hand.

Dat is bij mij ook door mijn hoofd gegaan, ze heeft veel verschillende huizen gehad en is natuurlijk blij met een veilige en goede omgeving.
Merk idd telkens als ik een ander weggetje in wil dat het fout gaat, mijn man of zoon loopt vaak mee en dan gaat het beter.
Afstappen is een beetje een probleem, heb weinig kracht en kom er dan niet meer op, naar huis lopen haal ik soms niet

Vind het ook moeilijk om haar streng aan te pakken, hoewel ze mij wel in de maling neemt, want als ik probeer op te stappen draait ze snel met het gevolg dat ik uit balans raak en er niet meer op kom.

Soms denk ik wat zeur ik? ik heb haar pas een dikke drie maanden, komt wel goed!!

Het is ook een fanatiek luchtzuiger en als ze schrikt of er is iets onbekend dan zoekt ze meteen iets om aan te zuigen

bedankt ook voor je reactie!!

Ik zeg ook onzekerheid.
Deze "problemen" heb ik met Dakota ook, die gaat wel mee, maar op bepaalde plekken gaat hij in de staak.
Ik heb er absoluut geen problemen mee op streng te zijn en pak ook door, maar vaak haal ik hem daar alleen maar mee over de zeik.
Als er iemand mee gaat op de fiets of te paard is er niks aan de hand, maar alleen dan word hij onzeker en staat hij aan de grond genageld en wil naar huis.
Ik heb meerdere keren gewoon net zo lang aangehouden tot hij wel door liep, en uiteraard ook beloond maar op buitenrit vind ik dat best gevaarlijk aangezien
je ogen in je rug moet hebben wat betreft ander verkeer.

Dancer staakt ook buiten, hij heeft gewoon geen zin meer. Hij doet dit al sinds ik hem heb, het wordt minder maar over gaat het niet. Leuk, lief, boos doen, niks helpt echt. Omdat hier veel verkeer is, stap ik meestal af en geef hem op zijn sodemieter. Vast niet de beste manier, maar ik ga geen ongelukken opzoeken. (zal nu wel heel Fw over mij heen krijgen)....

Roos ieder lost het op zijn/haar manier op, ik "los" het voor nu op door niet alleen weg te gaan.
De ene keer gaat mn vriend mee op de fiets, de andere keer gaat er iemand te paard mee, en vandaag ben ik met Dakoot
achter een aanspanning aan gelopen. Nu is Dakota nog erg jong en onzeker, dus ik hoop dat hij van de zomer ook op eigen beentjes
een buitenritje kan maken

Hoe je dit oplost is per paard verschillend, de een is makkelijker over te halen dan de ander.

Ben net met Wammes naar buiten geweest en Mirjam op Olivia, ging heel goed
We zijn tot de conclusie gekomen dat het idd onzekerheid is en dat ik alle routes een keer ga rijden met Wammes erbij en zo rustig aan haar alleen mee op een nieuwe route mee pak.

Het is een merrie van 17 [slim] maar wel van goede wil, dus het moet goed komen, we hebben de tijd gelukkig

Ik heb dit ook gehad in het begin met alinde.
Ze wilde wel met andere paarden naar buiten, maar niet alleen.
Ik wilde wel alleen dus dan moet ze dat ook maar gewoon. In het begin dacht ik ook dat het onzekerheid was, maar
op een gegeven moment wist ik donders goed dat dat het niet was, want ze begon me gewoon iedere keer in de maling te nemen.
En dan achteruit en steigeren (ze bokte niet alleen kleine steigertjes). Maarja daar was ik mooi klaar mee. ze kon bijna draven in de achteruit.
Ik ben toen op een gegeven moment een aantal keer zo boos geweest en dan gewoon doorpakken. Ook al gaat ze dan steigeren of wat doen ook doorpakken. Na 3 keer zo ontzettend boos te worden is het over. Dit doet ze nooit meer. Zodra ze wel onzeker is dan stel ik haar gerust en loopt ze netjes door. Gaat ze een keer in verzet en wil weer zo achteruit lopen waarschuw ik, luisterd ze daar niet naar word ik boos en is het zo klaar. Dan is er daarna niks meer aan de hand. Ze doet het eigenlijk nooit meer.
En alinde is ook onwijs slim, daarom moet je je ook absoluut niet op je kop laten zitten door je eigen paard haha. Straks heeft zij de leiding ipv jij. (ik heb dit ook moeten leren en ik weet het is ontzettend moeilijk. Voor vera was ook altijd veel te lief, maar bij alinde heb ik gelijk een andere instelling gehad. Vanaf het begin de leiding nemen en houden. Is het voor alletwee duidelijk dan heb je veel meer aan elkaar!!)

De haflinger die bij ons is sinds september en is 5 jaar heeft dit zelfde probleem.
De polderweg waar wij wonen loopt dood en is voor hem altijd de grootste stap om op buitenrit te gaan; die weg uitlopen en zodra we over de provinciale weg overgestoken zijn is het zo goed als over. Hij staat stil; bokt; stijgert; is bang van de zweep en durft een rechts omkeert te maken zodat je er ongeveer afvalt en keihard in galop terug te rennen.

Ik vind het zelf heel moeilijk dan 'stoer' te blijven, maar vind dat ik altijd door moet pakken. Ik zal niet snel opgeven en zeggen we gaan onze polderweggetje niet uit; ik zal hem altijd over de provinciale weg willen krijgen omdat ik anders het gevoel heb dat ik de volgende keer helemaal niet meer verder kom en hij denkt dat hij de baas is. Vaak gaat dit gepaard met stemverheffingen, stembeloningen, klopje op de schouder en tikjes met de zweep. Ik vind het erg belangrijk om geduld te hebben als ik beslis die dag te gaan rijden, want wanneer ik geen geduld heb is hij vaak nog onzekerder.

Echte tips kan ik niet geven; maar doorzettingsvermogen en vertrouwen geven vind ik toch wel de twee belangrijkste punten op dit gebied..

Het punt is dat het bij ons echt heel druk is op de weg. Als Mariëlle en Olivia een dansje maken op de weg heb je meteen een verkeersopstopping. Als je op een rustiger weg bent is even volhouden wel wat makkelijker, hier weet je ook nooit hoe de automobilisten reageren.
Ik ga met Bailey mee, en dan maar hopen dat de automobilisten ook mee willen werken. Haar zin zal ze niet snel krijgen van Mariëlle, maar het moet wel verantwoord blijven voor iedereen. Dan maar beter stilstaan en eens wachten hoe lang madam dat volhoudt (als de hittepetit stil blijft staan ).

zo heb ik op een haflinger gereden die deze fratsen ook had. Die ben ik toen met sporen gaan rijden. Hij liep zo achteruit de sloot in, om daarna met een megasprong de sloot uit te komen. Ik heb hem toen een paar kilometer wel achteruit laten lopen. Een keer later liep hij zelf tegen een boom aan en de volgende keer had ik mn sporen en spoot ie meteen vooruit toen hij die vernam. Nooit geen last weer gehad met hem. (dit was allemaal voor ik een angsthaas werdt)

Maar wat andrea zegt, ieder lost het op zn eigen manier op en geen 1 manier is de beste. Dit is alleen hoe ik het opgelost heb

@Andrea; bij Danc is het gewoon een kwestie van dat het jaren is ingeslopen dat verkeerder gedrag. Ander paard mee kan wel helpen, maar ben ook vaak alleen. Hoe ouder ...hoe eigewijzer....

Ik heb bij beide fjorden een andere aanpak. Bij Jes weet ik dat ze echt iets ziet wat ze eng vindt. Dan mag ze stil staan een even kijken. Als ze zich dan vervolgens met andere dingen gaat bemoeien, of gaat proberen om een hapje gras te nemen dan ben ik streng en moet ze doorlopen wat ze dan ook wel doet..
Tea heeft fratsen, die moet ik er wel eens, en dat klinkt nogal ruw, doorheen meppen. Vindt het wel moeilijk om bij haar te bepalen of ze het echt eng vindt of dat ze gewoon geen zin meer heeft en naar huis wil. Maar meestal stelt ze zich aan heb ik inmiddels wel door. Dan wordt ik dus ook gewoon boos.

Hier wil ik wel aan toevoegen, als je het eng vindt dan kun je haar beter laten wachten en dan proberen door te rijden, of afstappen, dan dat je iets doet wat je niet echt durft en dan ook niet door kunt zetten, dan leer je ze juist aan dat ze kunnen winnen.

Persoonlijk vind ik dit 1 van de minder goede eigenschappen van een fjord..

Je merkt zelf denk ik goed aan je paard of het angst is of puur staken. Je ziet evel ruiters die hier bang van worden en tada daar sta je, afstappen stukjes lopen, weer proberen vaak word het van kwaad tot erger.

Rij je dan met ze tweetjes is er vaak niks aan de hand maar ja ik moet vaak alleen op pad. Beide hebben ze een keer gewoon flink op hun sodemieter gehad, heel jammer dat ze dan even boos zijn maar dat ene uurtje dat wij gaan buiten rijden hebben ze even te doen wat ik wil. Dan kunnen ze 23 uur weer hun eigen zaakjes regelen.

Natuurlijk zijn er uitzonderingen op de regel maar dit is in mijn ogen vaak het eigenwijze in de fjord waarin ze graag hun koppie en power gebruiken.

de aanhouder wint, geloof dat we hier op FW allemaal wel die truukjes kennen en hebben meegemaakt, tuurlijk is het ene paard het andere niet en ook voor de ruiters geldt dat, maar ik zeg, door blijven gaan en niet opgeven

Ik heb dat een hele tijd met Ukolda gehad. Ik had haar al dik 10 jaar en opeens bedacht ze dat ze op een bepaalde plek niet verder wilde. Ook ik probeerde streng en aanpakken, nou we hingen half in de sloten...

Toen nieuwe aanpak, dan gaan we stilstaan. Klaar.
Als ze dan wilde gaan lopen, prima, maar de kant die ik op wilde. En geloof me, ik heb daar wel meer dan een uur gezeten (rooie kop, mensen die kwamen kijken)..toen opeens het kwartje viel en ze dan toch maar MIJN richting op ging.

Keer daarop hetzelfde verhaal, alleen al binnen tien min gingne we mijn kant op, later geen problemen meer.

Toen ik boos werd en door wilde pakken, raakte ze helemaal over de zeik en zouden we verongelukt zijn.