FjordenWereld.nl

Mijn vraag lijkt me duidelijk. En ik ben met name nieuwsgierig naar de bedenkenissen van mensen die de paarden al langer hebben, dus de volwassen paarden. Met fok/aanfok heb je natuurlijk sneller dat je met verkoop te maken krijgt. Wat zijn je beweegredenen om een paard te koop te zetten. En grote vraag heb je weleens een paard verkocht? Of is het bij gedachtes gebleven??

Nou ik heb wel regelmatig gedacht dat ik Dancer wilde verkopen hoor. Met buitenrijden is het alleen maar in staking gaan. En in het begin dat ik hem had was het rennen en vliegen door de bak. Niet echt leuk te noemen dus.....
Maar toen ging ik beter nadenken en dacht tsja elk paard heeft wel wat....

Bij mij was het dat ik te weinig aandacht kon geven aan Ronan én Anca. Roon stapte ik op en daar was ik mee weg, maar Anca moest ingereden/doorgereden worden. Doordat ik 2 kleinere kinderen had, was ik blij, dat ik een keer kon rijden en dus werd Ronan gepakt. Makkelijk, opstappen en buitenrit maken. Toen Evita kwam, moest er dus een keuze worden gemaakt. We hebben te weinig ruimte voor 3 volwassen fjorden, dus moest er 1 uit. Evita blijft, dat was geen twijfel. Omdat Leo dacht dat ik Roon niet zou verkopen, zou Anca weg moeten. Maar Anca is ook het paard waar Leo mee kan mennen, die qua keuringscapaciteiten verder kan komen dan Ronan en als ik haar had ingereden, kon ik ook op haar rijden. Dus is de moeilijke keuze gevallen, dat Ronan verkocht werd.

Soms als het niet goed gaat tussen Anc en mij, heb ik ontzettende spijt dat ik Ronan heb verkocht. Maar hij heeft het nu goed, en dat vind ik erg belangrijk.

Ik heb er met Hay al meerdere keren redelijk serieus over nagedacht. Vroeg/vraag me af of ik echt een leven wil met dagelijkse verzorging, zorgen, kosten en tijd voor een paard. Eerst hield de gedachte 'maar zo heb ik nog wat van Bidonja' me altijd tegen, maar sinds ik ben gaan rijden is mijn gedachte veranderd naar 'maar het is zo'n leuk paard!'.
In de dressuur zou ik graag nog heel veel leren en daar is Hay niet het ideale paard, maar ik heb 'm uiteindelijk gekocht om mee buiten te rijden en daarvoor is hij echt een TOPpaard!
Zou hem dus nooit weg doen omdat ik wil dressuren, als hij zou flippen op buitenritten zou ik er misschien wel over nadenken....

Als Hay sterft (wat hopelijk nog heeel lang duurt) weet ik wel vrij zeker dat er geen nieuw paard komt, maar dat ik een bijrijdpaard zoek voor 1 of 2 dagen in de week. Maar Hay mag lekker bij mij blijven

Ja ik heb er serieus over nagedacht omdat ik 1 van de paarden ooit
uit medelijden gekocht heb en toen het goed ging tussen ons ik een beter
baasje dacht te kunnen vinden.

Moby werd ooit wel aan de kleine kant voor mij en ja ik wou graag wat meer kunnen
met mijn paard. Zou ik het doen? ik moest toen wel beslissen want anders werd hij echt te oud. Gekeken wat voor reactie's ik kreeg maar bij de eerste bezichtiging stond ik al te huilen bij het idee dat ze ja zouden zeggen. Hij is een stukje van mij, ik heb met hem alles meegemaakt..

Ik denk dat je heel veel dingen moet overwegen als je je paard verkoopt. Wat is jullie band, waar doe je het voor, waarom? en wat zijn je eisen voor een nieuw thuis.

Wij hebben het alleen met Sandra meegemaakt en dat vond ik echt heel vervelend.
Maar ik had er geen tijd voor en ik had niet de klik met haar zoals ik met Liesje en Jouke heb. Dus wat is dan eerlijk. Haar houden voor de heb is gewoon een te dure kwestie want wij moeten ze in pensionstalling hebben. Dus zodoende hebben we er toen voor gekozen haar te verkopen.

Krijg je het niet meer voor elkaar qua tijd Roos?

tja hier is dat even aan de orde geweest en dan zou Exel weggaan (is ook 2 hele dagen van Samantha geweest), maar dat was om financiële redenen. Aangezien Jos en ik allebei een baan kregen hebben we het terug gedraaid, gelukkig had Samantha ook wel aan mij gemerkt dat ik het er heel erg moeilijk mee had en bood zelf aan om het ongedaan te maken

Tijd is het probleem niet.. De band die ik met Pablo heb is ook het probleem niet (mensen die ons kennen kunnen dat denk ik wel bevestigen). Maar ik wil meer als dat hij kan. Hoe eerlijk is dat? Zou hij niet beter af zijn bij weet ik het een klein bedrijf wat huifkartochten doet. Hij is dol op in het bos lopen, voor de kar lopen en hard werken.
Ik denk er al een week of langer over na. Maar ik kom er zelf niet goed uit. Op stal en op mijn oude stal zijn niet echt mensen waar ik mee kan brainstormen wat te doen zeg maar. Die kletsen het alleen maar verder en voor je het weet is hij al verkocht bij wijze van spreke.

Voor Rian hoef ik daar niet over na te denken.
Daar ze niet 100% is zou ik haar niet verkopen, en als ze weggaat, gaat ze ergens heen waar ze niks hoeft te doen behalve lekker te grazen.
Zou niet willen dat iemand haar overneemt.
Heb wel eens aan alternatieven zitten brouwen, maar de winter komt dan weer om de hoek zetten waarbij dat dan weer niet ideaal is voor Rian.

Wel wil ik nog steeds heel graag een veulen als opvolger van Rian. Maar door de omstandigheden op mijn werk, heb ik haar dit jaar niet laten dekken. Eerst zekerheid, dan kunnen we verder kijken.
Als het veulen niet voldoende naar mijn 'zin' is of er moet iemand voldoende geld bieden, dan zou het veulen verkocht kunnen worden. Wenselijk is wel dat het naar een goed thuis gaat ofcourse, maar dat heb je nooit 100% in de hand.

Denk ook dat het ook erg verschillend is hoe de band met je paard is, en of je werkelijk kunt doen wat je wilt doen met je paard. ALs je dat niet kan wordt de keuze soms weer wat makkelijker om te verkopen.

Heel serieus. Bij Ilonk omdat er jaren geen land met haar te bezeilen is geweest en ik me écht afvroeg of ze niet beter weg kon.
Bij Brass, nog veel serieuser maar de enige optie van verkoop was dan wel de slager geweest. Omdat Brass echt flipte en daarmee gevaarlijk werd waren er geen andere opties voor verkoop. Heb er wel heel serieus over gedacht want laten we wel wezen je koopt geen tweede paard omdat je eerste paard niet meer kan wat je zou willen om met dat tweede paard helemaal niets te kunnen behalve naar kijken.

Zoals jullie weten, ik heb ze allebei nog

Roos is het geen optie om Pablo (deels) te verleasen en dan zelf een tweede paard er bij te nemen waar je wel echt mee kan wat je wil?

De aanfok is zoals je zelf al aan geeft niet te vergelijken..
Jeskim verkopen was niet aan de orde, die ging dan meteen door de gehaktmolen, hihi..

Ik heb een KWPN gehad, Jennefer. Haar heb ik verkocht.
Ik kwam steeds meer in de fjordenwereld terecht en wilde eigenlijk graag een goede fjordenmerrie, omdat fjorden ook veel beter bij mij passen. Ik was voor Jennefer vaak wat te lomp, vond het moeilijk om in aanpak te wisselen tussen Jeskim en Jennefer, Jes vroeg nogal om een strakke consequente aanpak en Jen was veel gevoeliger..
Daarbij was Jen een echte KWPN, wilde wel graag op stal 's nachts en in de winter. Ze moest ook een deken op in de winter e.d. Gewoon een compleet ander typje dan de fjorden..
Ze reed wel erg fijn hoor, dat mis ik nog wel eens aangezien Tea zo'n moeite heeft met de galop en met een KWPN gaan dingen zoals de lengtebuiging gewoon makkelijker..

Heb Jen verkocht aan een vrouwtje dat er lekker mee ging rijden, paardje werd weer behandeld als een echte KWPN, dus lekker vertroeteld. Ze had het op haar nieuwe stek prima naar haar zin en dat deed mij dan ook goed.. Helaas is ze in tussentijd overleden wegens een beenbreuk..

Ik snap je dilemma wel.. Is het eerlijk om een paard te houden terwijl jij er andere verwachtingen van hebt.. Een paard wordt ergens anders ook wel gelukkig, misschien gelukkiger omdat een nieuw baasje er helemaal content mee is, daar ben ik niet zo moeilijk in.. Maar je moet zelf afscheid kunnen nemen..

Ik heb daar regelmatig serieus over nagedacht en ook wel paarden verkocht waar ik veel van hield. Eigenlijk om reden dat het paard niet voldeed aan wat ik ermee wilde doen, of dat ik het paard niet kon bieden wat-ie graag wilde. Zo vind ik Belle helemaal geweldig, maar ze kon niet met mijn Fjorden overweg waardoor ze elkaar echt te lijf gingen. Als Belle dan bleef zou ze altijd alleen staan en een halve dag binnen omdat ik maar 1 stukje land heb en dat vond ik geen optie. Oliver vond alles leuk behalve in de bak rijden en toen ik hem kocht stond ik ergens waar je absoluut geen uitrijmogelijkheden had....

Kortom, als je met elkaar niet meer happy bent, waarom dan niet een ander ermee happy maken?

Morris blijft hopelijk altijd bij mij, maar ik denk wel eens over 'later'. Ik wil graag weer eens opnieuw beginnen met een jong beestje, maar Morris wil ik ook niet kwijt. Dus is dat te betalen?
Ik vind dat je paard wel moet 'voldoen' aan jouw wensen. Dus als je niet verder komt vind ik het heel legitiem om op zoek te gaan naar een ander paard. Consequentie is dan helaas dat Pablo weg moet en dat is natuurlijk heel moeilijk..... Of je moet hem inderdaad kunnen 'verleasen' (Is dat een woord?).

Toen ik mijn fries verkocht had en daar enorme spijt van had, heb ik regelmatig op het punt gestaan om Udo te verkopen en toch weer een fries terug te kopen, maar stiekem ben ik wel blij dat hij nog bij ons is.
Al heb ik soms nog wel een beetje twijfel.
Maar dat heeft niks met Uud te maken, want hij is gewoon een poepie en een harde werker.
En ik zal zijn eigenwijze karakter ook enorm missen denk ik.

heb Cai verkocht. Het was een superpaardje, vond 'm aansprekend en heerlijk karakter, maar helaas...voor mij echt te klein. Iedereen dacht toen wel dat ik hem niet snel zou verkopen, maar vanaf het eerste moment wel voorgenomen dat als hij niet zou worden zoals gewenst (grote ruin voor de sport) dat ik m dan zou verkopen. Want tja, ik kon er echt wel leuk mee rondtuffen, maar voelde me wel te groot voor hem en waarom zou ik hem aanhouden voor eens in de zoveel tijd lekker recreatief rijden, terwijl ik ondertussen nog een ruin had staan waarmee ik het doel wat ik heb wél kon uitvoeren. Dat vond ik niet eerlijk, dat ik hooguit 1 a 2 keer in de week van een ruin zou genieten, terwijl hij bij iemand anders 5 tot 7 dagen in de week de aandacht kon krijgen waar hij zo dol op is. Toen was voor mij verkopen een duidelijke keuze. En als ik nu terugkijk op zijn nieuwe stek....dat had hij niet beter kunnen treffen, toch!?

Maar ook nu zou ik dat wel hebben met paarden, waar ik naar mijn idee onvoldoende doel mee kan uitoefenen. Tuurlijk wordt hier geregeld gedacht over de verkoop van paarden, omdat er zoveel staan. Maar 'wie' is dan altijd de grote vraag. Teleurstellingen komen dan achteraf altijd. Ook nu worden er nog wel noodgedwongen paarden verkocht, soms pakt dat ontzettend leuk uit, soms iets minder..maar wel gemerkt dat op den duur 'uit het oog, uit het hart' wel een klein beetje geldt. De gedachte aan het paard zoals je hem of haar herinnert blijft, maar uiteindelijk verdwijnt het paard in de 'heden en toekomst'-gedachte, zonder dat je er écht rouwig om blijft.

Ook met Flam ben ik er nog niet uit of dat een eeuwige blijver is. Ik heb er zo mijn doel mee, maar dat is niet per definitie 'tot de dood ons scheidt'. De toekomst zal ons wel leren wat dat wordt.

Bij Bink peins ik voorlopig niet over verkopen. Daar ben ik nog niet klaar mee, maar ook daar weer hetzelfde liedje...als ik denk dat hij op den duur beter af is ergens anders, dan zal dat zeker overwogen worden. (zeg ik nu lekker makkelijk, hij is van Bart, maar als die m kwijt zou willen dan sta ik wel vooraan met mijn vingertje)

Ook met Flam ben ik er nog niet uit of dat een eeuwige blijver is. Ik heb er zo mijn doel mee, maar dat is niet per definitie 'tot de dood ons scheidt'. De toekomst zal ons wel leren wat dat wordt.

Zo sta ik er met Fjella ook nog tegenover.. Eerst maar eens kijken wat het wordt, het is niet zo dat die voor de rest van haar leven blijft, dat is gewoon afwachten wat het leven gaat brengen..

Pablo in de lease doen gaat m niet worden. Stel dat hij weggaat dan gaat hij niet zo maar weg hoor. Maar het liefst naar iemand die of wat ik al schreef iets met huifkarren doet (en dan niet waar mensen zelf mee weg mogen ) Of iemand die graag in het bos rijd op een actief maar superbraaf paard. Ik weet gewoon niet wat wijsheid is op dit moment. Er staat een ontzettend leuke merrie te koop, waar ik denk ik ook gewoon bij ga kijken. Om te kijken en te voelen of dat dan is wat ik wil, snappen jullie dat?

Met Imka heb ik heel in begin er over gedacht om dr weg te doen. Ik had twee maanden "niet goed omruil garantie" maar als ik dan in dr ogen keek dan kon ik het niet. De gedachte van hoeveel baasjes zou ze al gehad hebben. En hoeveel baasjes zou ze dan nog gaan krijgen. Niet dat ze het bij een ander niet slecht zou kunnen hebben maar het was op het rijden en longeren na een lieverd!
Nu elf jaar later denk ik er met geen haar op mn hoofd meer aan! Het is echt helemaal mn paardje! Mijn oude tutje!
Emy tja die is nog jong, en je kan nooit zeggen wat de toekomst brengt. Maar ik heb haar niet gekocht om zo maar weer weg te doen. In princiepe hou ik altijd mn beestjes tot de dood ons scheid!

Pablo schreef:Pablo in de lease doen gaat m niet worden. Stel dat hij weggaat dan gaat hij niet zo maar weg hoor. Maar het liefst naar iemand die of wat ik al schreef iets met huifkarren doet (en dan niet waar mensen zelf mee weg mogen ) Of iemand die graag in het bos rijd op een actief maar superbraaf paard. Ik weet gewoon niet wat wijsheid is op dit moment. Er staat een ontzettend leuke merrie te koop, waar ik denk ik ook gewoon bij ga kijken. Om te kijken en te voelen of dat dan is wat ik wil, snappen jullie dat?

Zou Pablo niet iets zijn voor bij de huifbedden? Anders zou ik daar eens gewoon naar toe mailen. Ze moeten daarvoor worden geselecteerd en dan kun je nog altijd kijken. Het is erg moeilijk om te verkopen, maar tegen 'je zin in' houden werkt ook niet altijd zo goed, denk ik. Denk er rustig over na, probeer informatie in te winnen en ga eens bij die merrie kijken. Dan merk je ook wat je gevoel is/wordt.

Uit ervaring kan ik wel zeggen, dat je went aan het idee van de verkoop. En natuurlijk denk je dat jij het het beste voor het paard weet. Maar ik zie Roon nu nog wel eens en die ziet er hartstikke happy uit. Hij is de enige bij Marjon en bij mij was hij 1 van de 5, de laatste tijd. Terwijl hij jaren bij mij de enige is geweest.

Mijn fjord Stalone en KWPN-er Picasso had ik tegelijker tijd. Eerst Picasso verkocht en daarna Stalone. Ik was bezig met de studie SPW-4 en werkte daarbij fulltime. Beide paarden stonden toen bij mijn oom en door de studie, het werk en het samenwonen had ik te weinig tijd om mijn oom met alles te helpen (stonden daar kosteloos en ik deed alles wat er moest gebeuren) Tegenover mijn oom was het dus niet fair om bijna niets te kunnen doen qua help maar wel te profiteren van gratis stalling.

Later toen ik klaar was met de studie kwam Heino, een friese jaarling hengst. Toen mijn relatie (gelukkig) eindigde bleef ik grotendeels dankzij mijn ex met een schuld zitten. Lange tijd heb ik Heino toen nog gehouden maar uiteindelijk de keuze gemaakt hem te verkopen. De aflossing van de schuld en daarbij stalgeld betalen (Heino stond in pension) was te veel. Er was daardoor weinig uitzicht in het opbouwen van een toekomst op het financiele vlak. Door de verkoop kon ik de schuld aflossen en viel daarmee een flinke kostenpost weg. Vanaf dat moment kon ik weer aan de toekomst werken