FjordenWereld.nl

Sinds twee weken ben ik weer een beetje aan de slag met Arwen. Ze is net terug uit Wanneperveen. Nou is mevrouw van zichzelf altijd al een stresskip geweest en heeft ze een aantal verhuizingen achter de rug. Maar ik zit toch met een probleem waar ik zelf erg chagrijnig van wordt.
Zodra ik haar uit de wei/stal pak om te gaan rijden, wordt ze al helemaal hoteldebotel zodra ik nog maar aan het poetsen ben. Op de poetsplek kan ze Paula en Storm (pony van mijn nichtje) niet zien (maar helaas wel horen). Ze gaat hier ontzettend van stressen en vooral irriterend: hinniken. Klinkt onschuldig misschien, maar als je tien minuten lang elke vijf seconden een schreeuw in je oor krijgt, ben je het op een gegeven moment echt wel zat. En dan moet je nog beginnen met rijden. Ook met rijden blijft dit probleem. Vooral zodra je gaat stappen. Ook al maak je nog zoveel overgangen, wendingen, etc om de aandacht proberen te krijgen, het hinniken blijft. Uiteraard inclusief dribbelen en proberen richting rest te gaan, maar dit geeft ze uiteindelijk wel op.
Van de week was het kleven tijdens het mennen heel erg. Op het moment dat we van huis wegreden, probeerde ze zichzelf gewoon een paar keer om te gooien (letterlijk) om zo toch maar richting Storm te kunnen. Op dit moment echt even goed doorgepakt samen met mijn zus, want dat geeft natuurlijk gevaarlijke situaties met een koets en wat verder van huis pakte ze het uiteindelijk weer super netjes op (maar we waren toen wel buiten gehoor afstand).
Eerder had ik dit probleem niet, omdat de poetsplek en rijbak in het zicht was van de overige fjordjes. Dan was ze gewoon bij de les ook met poetsen.
Ik heb verschillende dingen geprobeerd: stem verheffen tijdens geschreeuw, juist andersom belonen bij fatsoenlijk gedrag (want mevrouw staat tijdens het hinniken met poetsen natuurlijk niet netjes stil), ruk aan het halster en zelfs afstraffen met behulp van een tik (verschillende dagen verschillende dingen geprobeerd), maar niets lijkt ook maar enigszins effect te geven. Zelf werkt het mij behoorlijk op de zenuwen (slechte eigenschap van mij). Maar op deze manier voelt het rijden niet echt als een ontspanning, maar als een ergenis. Ik vertik het overigens haar haar zin te geven en ga geen paard naast haar zetten met poetsen. Volgens mij is dat gewoon uitstel van het probleem.
Heeft iemand hier ervaring mee en een eventuele gouden tip?
Zit me opeens te bedenken: heb ik niet al eerder een stress topic over haar geopend. Ik ga even op zoek...

Heel vervelend. Ik heb het een tijd gehad met Jouke naar Alies. Die kan ook zo verschikkelijk hard gillen. En ik werd het ook snel zat. Ik heb toen een hoop dezelfde dingen geprobeerd als jij maar op een gegeven moment was het over. Heel raar..

Daar heb jij natuurlijk niks aan..

Doet ze het altijd of is het iets van de laatste tijd?

Bente kon het ook wel, ene keer meer dan de andere.
Ik heb haar gewoon laten staan, wil jij staan gillen, prima, maar zonder mij.. Goed vastknopen, vervolgens in huis een oogje in het zeil houden. Bente hield na een poosje wel op en dan ging ik haar poetsen en lekker weer de wei op..
Ze had het trouwens tijdens het werk nooit, dat vond ze altijd te interessant ofzo..

Ook wel eens als ik wilde knippen, vervelend doen, prima, maar dan ga ik even wat anders doen... Dahaag!!

Edit.. Wel goed vastzetten, als je je paard vervolgens net met haar kont richting de groentetuin ziet gaan is het effect enigzins weg..

denk idd wat esther zegt nog niet zo gek is... gewoon haar iedere dag even alleen laten staan en als ze stil is terug naar de wei en dat opbouwen?!
uniek hangt ook best wel aan stal, ik kan ook niet alleen buitenrijden, die blijft achteruit lopen, maar brullen doet ze gelukkig niet zoveel

Het laten staan gaat op termijn echt werken. Kwestie van een langere adem hebben dan Arwen.

Ik heb ook weleens in zo'n schuitje gezeten met Nina. Alleen maar onrustig heen en weer blijven drammen. Kan ze mooi doen, maar wel in haar eigen tijd. Ik ga dan ook andere dingen doen. Met Zhellie is het nu weer hetzelfde. Die loopt volop te schrapen. Ook rustig laten staan, kalmeert vanzelf weer.

Mijn 'lieve' hengst deed dat ook, maar ging vanwege alle afleiding soms ook nog op zijn achterbenen staan/slaan met zijn voorbenen. Gelukkig heb ik hem dat nu wel afgeleerd..

Als paarden ontspannen zijn, hebben ze vaak hun hoofd wat lager. Dit werkt ook andersom. Dus de eerste keren heb ik iedere keer weer zijn hoofd naar beneden gedaan voordat er weer zo'n stress-heen en weer-vervolgens hinnik-bui aankwam. Ze zijn dan niet meteen ontspannen, maar zijn wel minder gericht op het gehinnik van de andere paarden en raken daardoor heel even afgeleid. Zo kunnen ze leren dat ze niet altijd bezig hoeven te zijn met andere paarden. Natuurlijk mis je dan wel eens een moment, dat is niet erg, maar probeer het eerst gewoon iedere keer weer te herhalen (dus in het begin ben je om de seconde bezig ). Proberen verder NIET boos te worden, daar worden ze alleen maar meer gestrest van. Als ze iets doen wat niet mag, zeg je gewoon op een kalme, lage toon "nee" (probeer er goed op te letten dat je zelf wel rustig/stressloos/geduldig blijft, anders kan het paard het niet van je overnemen. Daarnaast kan je proberen iedere keer dat je haar aanraakt een langzame beweging te maken en heel diep in en uit te ademen, zodat ze dat van je gaat overnemen.
Je kan aan de houding vaak al wel zien wanneer elke bui begint. Zodra de bui begonnen is, ben ik extra alert dat hij mij niet omver loopt omdat hij zo graag heen en weer wil lopen. Ik blijf dan gewoon op zelfde plek staan en duw hem met mijn hand weg als hij te dichtbij komt. Vervolgens loop je weer richting zijn hoofd om die naar beneden te brengen. Vaak leg ik dan mijn andere hand op zijn schouder terwijl ik diep adem haal.

Wat Ester zegt, heb ik ook geprobeerd, maar dat werkte helemaal niet. Hij was gewoon écht van slag dat hij alleen was en kon zelf de rust niet vinden, dus die heb ik hem geholpen te vinden.

Vlin deed dat in het begin ook, op stal, tijdens het poetsen maar ook onderweg. Zelfs als we heel ver waren dan draaide hij zijn hoofd richting huis en gaf me dan toch een gil.
Ook als we op het terrein van mijn instructrice kwamen, waar ik les heb, begon hij te hinniken naar de paarden daar. In het begin heel erg (gewoon brullen) maar langzamerhand werd dat minder. Mijn instructrice wist dan dat ik eraan kwam. Laatst was ze te laat, ze had Vlin nog niet gehoord. Klopte, hij had het niet meer gedaan. Dus ook bij Vlin is het langzamerhand gestopt. Hij weet nu gewoon dat hij altijd weer terug komt bij de andere paarden en dat geeft hem zekerheid en rust.

Koffie drinken, FWen, bankzaken, je favoriete tv-serie kijken...noem het maar op. Zet r vast en 'vergeet' haar maar even. Zo zijn ze hier allemaal nog wel geduldig geworden eigenlijk.

Bink had er als 3 jarige ook wel even moeite mee, maar kijkt nu nauwelijks meer op of om als hij een tijdje aan de muur staat te kijken omdat er eerst andere dingen gedaan moeten worden.
Sas daarentegen kan het ook enorm en die begint gewoon iedere keer weer zodra ze mij ziet (als ik er niet ben schijnt ze het lang zo erg niet te doen, tot het moment dat ik er ben...dan mag ik niet meer bij haar weglopen..vindt ze)

Bedankt voor de reacties! Toch vraag ik me af of het vastknopen bij Arwen gaat helpen. Ze heeft er namelijk al best langer gestaan, maar ze blijft gillen naar Paula en Storm. Dit doet ze ook als ze alleen thuis is namelijk en dit houdt ze dan gewoon uren vol.
Het heeft denk ik wel te maken met het feit dat ze aantal keren verhuisd is de laatste tijd. Daarvoor was ze namelijk lang zo erg niet. Elke keer had ze 'vriendjes' gemaakt en werd ze weer ergens anders heen gesleept. Gisteren haar even vastgezet, maar had helaas niet heel veel tijd. Heb het wel positief kunnen beeindigen, doordat ze met een korte poetsbeurt wel stil was. haar daarna weer in stal gezet bij paula. Ik ga de methode van het vastzetten proberen. Lukt dit niet dan ga ik eens met de methode van Ingrid aan de slag. ik hou jullie op de hoogte van de vorderingen.