Z'n voerbak had hij omgegooid en z'n hooi heeft ie niet aangeraakt. Het leek wel zo'n wilde hengst in een slechte Western... Hij was dus totaal in paniek zonder een (voor mij zichtbare aanleiding). Ik heb hem van buitenaf met moeite een halster omgedaan en hem zo goed en zo kwaad als het ging een beetje vast te houden om te voorkomen dat hij zichzelf steeds gekker maakte.
Ik was nog even bang dat hij dwars door de deur zou gaan of er overheen... (hij heeft een halve open deur). Ik had van afgelopen oud en nieuw nog een kalmeringspasta liggen. Zoeen waar alleen magnesium en vitamines inzitten en heb hem dit maar gegeven.
Het duurde nog wel een dik uur voordat hij weer een beetje rustig was en aan zijn hooi begon. Mede door de spuit denk ik. Toen hij weer een beetje was bedaard, kwam hij ook echt troost bij me zoeken en raakte weer paniekerig zodra ik wegliep.
Vreemd hè? Hij heeft het vorig jaar ook een keertje gehad. Ook zonder zichtbare aanleiding. Met rijden is hij de braafheid zelve. Hij schrikt dan wel eens maar dat kan ik herleiden; dit niet.
Zou het erfelijk kunnen zijn? Hij heeft wel Myrstein in zijn lijn. Mijn zus meende dat deze hengst ook wel last van paniekaanvallen had. Zou het een tekort aan magnesium kunnen zijn.... dat schijnt wel voor te komen, vooral op zure, arme grond. Hebben jullie dit wel eens meegemaakt, van gehoord?
