Ros is gisteren doorgemeten en daar kwamen dingen uit die ik zelf eigenlijk al die tijd heb aangevoeld maar die door mijn eigen dierenarts eigenlijk niet serieus werden genomen. Ik roep al een aantal jaren dat Ros last heeft van eiwitten in zijn lichaam waar hij geen weg mee weet. Hij heeft hele witte troebele urine en daar heb ik mijn dierenarts ook voor gebeld en die is geweest. Hij heeft geen urinemonster meegenomen maar op mijn verzoek toen een algehele bloedtest gedaan. Uit het bloed kwam alleen een ietwat verhoogd glucose gehalte en de vreemde urine werd afgedaan met hij zal wel een ontsteking hier of daar gehad hebben maar daar is in het bloed niets van terug te vinden. Tijdens het meten gisteren sloeg het ding werkelijk enorm uit op de eiwitten. Voor wat betreft het luchtzuigen kwam een herpesvirus naar boven, een lichte vorm artrose in zijn rechter voorbeen (heb ooit een reading laten doen waarin ook artrose genoemd werd maar dat heb ik verder niet zo serieus genomen), twee delen van zijn dunne darm gaven aan niet in orde te zijn, gevoeligheid op de bronchien en wat gevoeligheid op de pezen.
Tijdens het meten heeft Ros vastgestaan en die mocht daarna weer buitenspelen. De paarden hadden net een strookje gras gekregen maar meneer bleef binnen staan. Na het meten van Ros zelf is er doormiddel van ampullen gemeten met een pluk manen en wederom de bio tensor gemeten wat hij nodig zou moeten hebben. Voor wat betreft afvoeren van eiwitten zou appelazijn goed zijn en ik was al stomverbaasd dat Ros binnen bleef staan maar was nog verbaasder toen hem een fles appelazijn op de lippen gezet werd en hij zonder pardon een slok wegklokte. Daarna heeft hij nog genoten van een paar handjes natuurlijk hoestpoeder waar foenegriek in zat. Zowel appelazijn als foenegriek haalde meneer altijd zijn neus voor op. Daarna liep hij op zijn dooie akkertje naar de wei om te gaan eten. Ik vond het heel bijzonder om te zien.
Hij wordt als het goed is deze week nog op basis van de pluk manen doorgemeten door iemand anders die hem ook door kan meten op de eczeemklachten. Degene die hem nu heeft doorgemeten is er van overtuigd dat hij er vanaf geholpen kan worden en dat hij volgend jaar zonder eczeemdeken naar buiten kan. Maar gaf ook aan, dat is iets wat ik zelf ook denk, dat Ros niet het prototype eczemer is (als het prototype al bestaat). Ik geloof zelf (nog) niet dat hij ooit helemaal vrij zal zijn, we hebben het hele reguliere cirquit doorlopen, alle middelen die er regulier bestaan maar ook homeopatisch heeft hij wel gehad en niets maar dan ook niets werkt. Ik heb ook beloofd dat als hij er vanaf geholpen kan worden dan ik dan een groot "Ik ben vrij van eczeem" feest ga geven

Aan de ene kant voelt het alsof ik nu een goede weg ingeslagen ben, juist doordat we weer terug zijn verhuisd met de jongens naar Putten en de vrouw die nu hoofdhuurder is op ons pad is gekomen. Zij heeft hem ook doorgemeten trouwens. Haar eigen paard is heel ziek geweest en regulier opgegeven maar blaakt nu van gezondheid. Misschien dat ik heel zweverig klink, terwijl ik heel down to earth ben, maar het voelt allemaal zo goed. Om nog een voorbeeld te geven ik heb 3 weken geleden een mestmonster opgestuurd voor de jongens nadat ze ontwormd waren. De paarden waren schoon maar Cratos wil weer niet goed in het vlees komen. Hij heeft klei gekregen om hem te reinigen en ondersteunen en wat schertst mijn verbazing zijn mest zat vol met kleine nog levende rode wormen (strongyliden). Meteen andere halve Equest gehaald bij de veearts en meneer heeft al 3 dagen dode rode wormen in zijn mest zitten. Hij had dus een flinke besmetting. Terwijl ik er vanuit ging dat hij schoon was omdat het mestonderzoek dat aangaf. Zonder haar waren we daar ook niet achter gekomen. Ros was wel schoon (ik weet dat een paard nooit helemaal wormvrij is) genoeg.
Sorry het is een lang verhaal, mijn vraag is dus hebben jullie ervaringen mee zowel positief als negatief. Hetzij voor jezelf of voor je paard? Of zie ik gewoon een toevallige samenloop van omstandigheden?