FjordenWereld.nl

Ik ben benieuwd wat alle niet helden zo ondertussen wel of niet met hun paarden doen. Zelf ben ik dus absoluut geen held, ik stap dus niet zomaar ergens op, drukke beesten hoef je bij mij niet mee aan te komen en het moet vooral allemaal een beetje veilig blijven Maaarrrr, ondertussen heb ik dus wel zelf Aike zadelmak gemaakt, ingereden en ondertussen ook doorgereden, spring ik met hem, maar ik buitenritten en kan ik zelfs om hem lachen als hij nu wat streken vertoond, terwijl ik vroeger er het liefst meteen af zou stappen. Ik heb dat trouwens alleen op hem hoor dat ik er de lol van in kan zien als ie wat stout is, op andere paarden vind ik het maar helemaal niets. Ik stap tegenwoordig wat makkelijker op een ander paard, mits ik het paard dan ken hoor.
Dus eigenlijk vind ik mezelf de laatste tijd wat heldhaftiger geworden. Ik ben benieuwd wat andere hier die zich een absolute niet held vinden, toch allemaal doen op of met hun paard

Groetjes Thessa en Aike

Tsja met Alies druf ik de wereld aan. Jouke toch iets echt iets minder hoewel ik hem wel als mijn eigen paard beschouw. Weet niet goed wat dat is eigenlijk..
En andere paarden hoeft voor mij ook abosluut niet.
Vroeger wilde ik op de gekste, de meest ondeugende paarden. Maar tegenwoordig echt niet.

vroeger scheurde ik op allesin de ronde!

nu niet meer,of het is, omdat je ouder word,of ook weldoor mn reuma,maar ik hou het liever op mijn eigen knollie.
die ken je door en door,en dan kun je er idd om lachen als ze eens ontdeugend zijn.

Tsja al rij ik mn hele leven al knol zowat, ik ben echt geen held hoor. Met Tjo kon ik idd de hele wereld aan en hoop dat ik met Cees dezelfde band ga krijgen ohz. We zullen zien. Vind het wel reuzespannend om hem volgend jaar in te gaan rijden, hij is toch ff wat heter dan Tjo qua karakter dus bereid me nu alvast voor op wat vlieglessen

Ik stap ook niet zomaar op vreemde paarden. Als zn kop me niet aanstaat of mn gevoel zegt nee dan doe ik het niet. Heb op mn stages al op teveel van die geschifte handelsdingen gezeten ik heb mn portie wel gehad. Er zijn er gelukkig ook genoeg waar ik zo opstap en mee wegrij.

Vroeger(hoor mij nu) stapte ik echt overal op.
Nu ben ik wel wat voorzichtiger gewroden, ik ben tenslotte moeder
Als er dan wat met je gebeurt ligt het hele huishouden stil.

Maar wat fjorden betreft stap ik nog wel overal op, vooral als Rien erbij is , van hem kan ik gewoon opaan en ik weer wat ik aan hem heb.

Springen is nog steeds niet mijn ding(en gras) maar ik doe het wel als het moet. Ook met name omdat Rien mij daar wel heel erg in stimuleert.

Mijn ding zijn en blijven wel de hengsten. Meer uitdaging.

Maar ze zeggen wel : het verstand komt met de jaren.
Eigenlijk klopt het wel, ik ben voorzichtiger geworden

met uniek kan en durf ik alles......

(al hoewel, als ik dan die foto's van amber zie zonder zadel in volle rengalop op het strand...................... veel te bang dat ze dan toch in ene opzij zou springen )

na mijn rugwervel-breek-verhaal ben ik toch wel wat banger geworden met andere paarden.... ik rijd een vosmerrie van een vriendin af en toe bij en vlak nadat ik weer kon rijden na mijn val ben ik ook van haar afgevallen.... deze merrie een soort gestoord en zodra er wat op d'r rug ligt flipt ze..... (fysio is al geweest, rug is goed, zadel is nagekeken is ook goed dus er is waarschijnlijk ooit iets gebeurd wat haar met pijn of niet prettig associeert) daar stapte ik gister na een aantal weken weer nadat ik eerst een flink bokfestijn aan de longeerlijn had mogen aanschouwen.....
toen merkte ik dat ik toch alles behalve lekker relaxed zat!!!!

maar het ging best goed en dan heb je kans dat het vandaag weer heel anders voelt omdat het gewoon een paar weken geleden was

met arie heb ik toch ook in dat jaar veel gedaan.... ruim 1 meter gesprongen, gezwommen, veel langs de drukke weg gegalloppeerd etc.

heel herkenbaar dit!
ik stapte vroeger ook overal op, hoe lastiger het paard hoe mooier ik het vond.
nu is dat inderdaad wel anders, ik heb met alex af en toe echt wel de bibbers gehad als ik er op ging.
ik wist dan dat er bijna zeker een rodeo kwam.
nu ik weet dat hij me er nog nooit afgekregen heeft en hij het de laatste 4 keer niet meer gedaan heeft begint het vertrouwen in hem langzaam te komen.
met collin kon ik lezen en schrijven,dus dan was zo'n jong ding wel even wennen.
het komt bij mij ook omdat ik me heel goed realiseer dat als ik iets breek ofzo ik echt een probleem heb.( als ik niet kan werken verdien ik ook niks en ik heb wel een huishouden en mijn dieren wat verzoorgd moet worden)

Ik ben eigenlijk nooit een held geweest, wilde altijd op brave, slome pony's en ik ben nóg voorzichtiger geworden .

ik kroop als kind zijnde ook zomaar weilanden in, ging erop zitten en kijken wat ze deden, nu voor geen goud.

ik doe ook alleen mijn eigen paarden, rij met ubie binenn , buiten overal en nergens, haakon ben ik ook druk mee in de weer en ga ik in okt onder begeleiding van jeroen v bokhoven inrijden, vind ik al heel dapper van mezelf.

Ik ben zeker sinds ik moeder ben heel wat voorzichtiger geworden, dat gaat eigenlijk automatisch denk ik zo

Vroeger stapte ik ook overal op, de gekste knollen onder mn kont gehad. Ben dan ook heel vaak van een paard afgevallen haha.

Maar tegenwoordig wel veel voorzichtiger hoor. Ik stap niet meer overal op, maar als ik met een heftig paard te maken heb, zit ik er wel liever op dan dat ik er naast loop en ze zijn knetter.

Heb al een paar keer een flinke trap geincasseerd, dus ik vertrouw dan liever op mijn zitkunsten

Ik ben echt nooit een held geweest, ik stap ook niet zomaar overal op.

Onze paarden ken ik ondertussen wel goed genoeg, maar er zijn er nog steeds waar ik niet zomaar op zou stappen.

Ik heb hier altijd zo'n beetje een vast paardje om te rijden (nu Anja) en eens ik daarmee vertrokken ben, dan ben ik ook niet gauw bang. Je kent ze, kan de reacties een beetje voorspellen en als ze zich eens aanstellen buiten dan lach je er eens mee en pak je ze eens aan (op een vreemd paard zou ik dan liefst afstappen )

Met springen ben ik op eender welk paard geen held. Lage sprongetjes lukt wel, maar hoe hoger, hoe meer schrik ik krijg.

Ik stap eigenlijk op bijna geen een paard behalve mijn eigen. Of ik moet ze een beetje kennen.. Ik ben echt een enorme schijterd..
Ik ben een beetje verpest door mijn toenmalige KWPN'er Dunant. Die bokte en deed.. We hebben alles geprobeerd, Veeartsen, zadel omgebouwd, gezelschap, les, physiotherapeut. Uiteindelijk bleek het ook niet aan het paard te liggen, maar aan zijn rug.. Geen veearts die het zag.. Een oude man met heel veel verstand van paarden zag het en liet het ons zien..

Maar daarna kon ik niet meer rijden en heb dat ook 3 of 4 jaar niet gedaan. Toen begon het weer te kriebelen en ben ik met veel bloed, zweet en tranen weer begonnen..
Maar vind het snel eng..

Op Jeskim trouwens nooit, daar kan ik nu alles mee, en Tea gaat ook steeds beter..

Toch ben ik niet bang om op Bente te gaan zitten.. Misschien wel als ik er eens flink af ben gestuiterd..

Ik stap overal op waarvan ik het idee heb dat het in ieder geval goed tussen de oren zit. Als ik dat idee niet heb ga ik er niet op. Maakt me dan niet uit of het een druk of een rustig paard is, jong of oud, als zijn kop me niet aanstaat ga ik er niet op.

Ik heb altijd geleerd dat een beetje terughoudendheid en voorzichtigheid naar (vreemde) paarden niet verkeerd is. Het is en blijft een dier.

Met mijn eigen paard durf ik vrijwel alles omdat ik hem door en door ken. Alles doen is dan weer een tweede. Ik ben ontzettend zuinig op hem en veel springen of als een ongecontroleerde idioot door bossen scheuren zit er niet in. Springen ben ik zelf geen held in. Vind het niet leuk en heb het gewoon te weinig gedaan in mn leven. Zet 1m voor mn neus en ik voel mn buik echt wel.

Ik stap niet zo op een wildvreemd paard, maar paarden van kenissen die ik goed ken ga ik wel op.

En met Nisko is heel speciaal, daar doe ik echt alles mee en durf ik ook eigenlijk alles wel mee. Daar is me ook niet gauw wat te gek en ze heeft me nog nooit in de steek gelaten wat dat betreft. Nou is Nisko ook een makkelijk paard wat het heerlijk vind om uit rijden te gaan, ook alleen is geen enkel probleem. Ik zit en we gaan al .

Ik ben altijd voorzichtig geweest eigenlijk, krijg alleen met de jaren meer vertrouwen in mezelf. Op de manege vroeger heb ik op zat idiote paarden gezeten (heb zelfs als ukkie een tijdje pony niet gepoetst van te voren want dan kwamen zijn spieren los en dan zou ie vast meer bokken ) maar ik ben maar 2 keer vroegtijdig geland, van schaapmakke knollen (als die dan gingen, was het net zo lang tot je eraf lag). Door Nena heb ik heel veel vertrouwen gekregen, daar reed ik zonder zadel mee buiten enzovoort. Door Vitessa (die zich heel stoer kon voordoen maar uiteindelijk geen stap verkeerd deed) en Vjostar (die heeft ook wel eens energie teveel gehad maar was nooit gemeen) durfde ik steeds meer. Maar wel met grenzen. Ik ga alleen op paarden waar ik een goed gevoel bij heb, mijn botten zitten veel te los dus ik ga geen risico lopen voor een paard van een ander. 1 paard heeft het afgelopen jaar vanaf het moment dat ik hem zag een super-feel-good- gevoel gegeven... Runnar . Daar rij ik dan ineens zonder moeite mee zonder zadel met halster mee naar de wei, terwijl ik sinds Nena op geen enkel paard had gereden zonder zadel.

Nou Mir, je reed anders ook heel dapper weg met Iza

Maar als ik het zo lees komt het verstand wel met de jaren. Ik doe ook al lang niet meer wat ik vroeger deed, maar met Iza durf ik wel heel veel (zelfs mennen...).

yvette schreef:Nou Mir, je reed anders ook heel dapper weg met Iza

Ja maar daar had ik een goed gevoel bij , is toch ook een schatje?

Zoals ik het lees komt het verstand met de jaren. Ik ben nu nog wel een 'held' ik stap vrij snel op ander mans paarden heb zelf ook al ongelukken gehad zoals boven de sprong een balk tussen de benen krijgen en dan doorklappen dat ik onder het paard lag en het paard op zijn rug bovenop mij toch ben ik hier niet bang door geworden ofzo. Sta ik nog steeds van te kijken maar oke. Maar zoals ik het lees ben ik over een paar jaar voorzichtiger! Wel heb ik in Mindy onwijs veel vertrouwen en durf ik er wel erg veel mee ookal rijd ik haar pas een jaartje. Met Mindy heb ik wel een erg goede band!

Ik ben ook nooit zo'n held geweest. Wij kregen op de manege altijd verschillende pony's en daar waren wel eens pony's bij die er uit konden naaien. Poeh daar zat ik echt net lekker op.
Wat later wel op viel, was dat ik juist wat moeilijkere paarden kreeg, (was inmiddels op de groten overgemoeten), maar dat ging beter doordat ik door de fjorden van mijn schoonvader veel meer vertrouwen had gekregen. Ik heb jaren het 'moeilijkste paard van de manege' gereden. Maar Siganda vertrouwde mij en ik vertrouwde haar en ik kende haar 'gebruiksaanwijzing' voortaan. Wilde ook niets liever dan op haar te mogen rijden.
Nu vind ik het wel enger op een ander paard. Ik moet zeker weten, dat het oke is. Heb zo wel een paar keer op Merkur gereden en heb een tijdje Baldrian gereden, maar toen het seizoen er weer aan begon te komen, durfde ik niet goed meer. En om ongelukken te voorkomen, heb ik dat ook niet meer gedaan. Als mensen tegen me zeggen, dat hun paard braaf is en dat ik er wel op kan, zal ik het wel doen,zij het dan wel met bibbers in mijn benen.

Hier nog zo'n "held". Vroeger kregen we op de Wildkamp nog wel eens nieuwe pony's. Dat was altijd leuk om die te rijden, maar nu ga ik echt niet meer zo snel op een vreemde pony zitten. Ik rijd gewoon het liefst op Odette en daar durf ik eigenlijk wel alles mee.