FjordenWereld.nl

Ik vraag het mezelf steeds meer af. Ik denk dat ik van paardrijden houd vanwege mijn paard en niet om het rijden. Ik heb ook helemaal niet de behoefte om op andere paarden te rijden, als ik ga rijden rijd ik op mijn eigen paard. Ik vind het op andere paarden eigenlijk ook nooit zo leuk. Ik geniet ook veel meer van Rosco dan van de andere paarden die ik gehad heb. Ik heb echt in de tijd dat Ros niet bij was met tegenzin mijn paard gedaan en heb het ook wel een tijd als verplichting gezien. Ik zie Ros nooit als verplichting, dat is hij natuurlijk wel maar dat is het gevoelsmatig niet. Ik ben ook met geen ander paard zo gek geweest als met Ros en ik heb echt heel verdriet gehad dat hij toen weg moest vanwege zijn eczeem. Ik heb daar zeker anderhalf jaar last van gehad, dat ik echt nog verdriet om hem had. Geen enkel paard kan tippen aan mijn Roscootje .

Herkennen jullie dat? Of zie je het juist totaal anders?

In het begin ben ik wel begonnen oa vanwege het paardrijden. Ik heb door een staaroperatie op mijn 14e een paar weken niet mogen rijden. Later (een jaar of 12 daarna) heb ik een ontsteking in mijn oog gehad, waardoor ik bijna een half jaar niet mocht rijden. Daar kon ik toen niet tegen. Heb iom specialist besloten dat ik wel mocht stappen toen, en daar haalde ik mijn voldoening toen uit.
Nu vind ik het niet erg als ik niet altijd kan rijden, kan best een weekje of wat zonder, maar voel me dan meestal schuldig tegenover Roon.

Nou Marijke je geeft eigenlijk precies antwoord zoals ik dat zou geven. Ik denk er net zo over.

het gaat me eigenlijk helemaal niet om het rijden,ik vind het bezig zijn eromheen ook heel leuk.
toen de kinderen kleiner waren heb ik 10 jaar niet op de pony gezeten en heb het ook niet gemist.
ook nu nog moet ik me er echt toe zetten om te gaan rijden.als ik erop zit vind ik het wel leuk.
ik heb nu afgesproken om vrijdag met mijn vriendin te gaan rijden en daar heb ik wel zin in.
maar rijden is voor mij geen must.
ik voel me ook niet schuldig tegenover mijn pony's want die staan 24 uur buiten en hebben elkaar en ik denk niet dat ze er slechter van worden dat ze weinig gereden worden.
ik kom er wel elke dag soms zelfs 3 keer per dag dus aandacht krijgen ze genoeg

Ik heb ook wel dat paardrijden voor mij niet altijd hoeft.. Ik ben niet echt ambitieus en geen talent..
Ik geef mijn paarden genoeg aandacht, kom vaak in de wei en dan er een beetje mee om friemelen.
Ik vind paardrijden wel leuk om te doen hoor, mennen ook.

Nu moet ik ook wel zeggen, dat het soms ook wel lastig is om te gaan rijden.. Ik heb geen bak o.i.d. ben vaak alleen en dat kan ook lastig zijn..
Vooral nu met de mannetjes erbij. Dan heb ik echt even hulp nodig met Tea..

Moet ook wel kwijt dat ik nu wel weer eens zin heb om te rijden..

Ik ben ook zo, ik vind paardrijden leuk, puur vanwege Aike en Blaze, heb ook nooit zo de behoefte om op andere paarden te rijden, doe het soms wel eens, maar geef mij maar gewoon Aike In de jaren dat ik met hem ook niets kon doen nog, reed ik ook bijna geen paard. Verder vind ik ook alles eromheen leuk, hoef niet perse te rijden, al geniet ik daar wel ontzettend van op Aike! En als een verplichting voelt het al helemaal niet, ik ga gewoon graag dagelijks naar mijn mannen, ik ga nooit met tegenzin eigenlijk

Groetjes Thessa en Aike

Ik heb ook niet de behoefte om op een ander paard te rijden..
Mensen vragen me wel eens of ik ook bij Bart op de paarden rijd, maar daar heb ik eigenlijk helemaal geen behoefte aan..
Nu heb ik ook wel zo veel meegemaakt dat ik helemaal niet lekker op een vreemd paard stap..

Als ik nu hier in Oenkerk zit, dan vind ik het wel leuk om al die friezen eens uit te proberen. Dat is wel zo. Dus dan gaat het me om te kijken hoe een paard is. Aan de ene kant niet echt om het rijden, en aan de andere kant weer echt wel.

Sinds ik Binky heb, heb ik veel minder zin om mn lessen op manege af te maken. Lessen zijn nu klaar en is een vakantie stop. maar de laatsten had ik minder lol in dan anders.

Vreemde paarden hoeft van mij niet zo. Met Binky gaat het juist steeds beter en ga ik straks een heerlijke rit maken samen met ander paard.

Ik geniet volop van het omgaan met Binky en het rijden op Binky

het gaat me niet om het rijden maar merk wel nu ik eenmaal op britt mag rijden wil ik steeds vaker. ik rij soms op paarden van anderen maar die rij ik dan ook vaker om een of andere reden. ik rij nu een haflinger omdat die extra beweging nodig heeft en kan natuurlijk nog niet zo vaak op britt. de kwpner is nu wat lastig om te rijden, ze staat op een andere stal (of beter gezegt ik en even later is zij verhuisd) moet nu eerst ruim een half uur fietsen maar omdat ik ook nog naar britt ga past dat meestal niet.

ik hoef ook niet persé rijden. Soms rijd ik 2 keer in de week, soms een maand niet. Ik reed op Jackie altijd heel fanatiek. Op Diëgo werd dat al minder, omdat ik heel lang bang op hem ben geweest, hij was niet makkelijk. Dan had ik me voorgenomen om te gaan rijden op Diëgo en dan regende het, dan was ik gewoon blij dat ik niet hoefd. Later was dat wel beter hoor. Na het ongeluk heb ik weken niet kunnen rijden en ze dachten toen dat ik nooit meer zou kunnen rijden. Ik miste het toen niet. Maar na een paar week toch weer kriebels om even op Jackie te zitten zonder zadel. Hij heeft me bij mijn herstel geholpen, mijn knieën werden elke keer beter als ik gereden had.
Het probleem is bij mij dat ik niet alleen ga rijden, Marga wil bij mij ook niet alleen bij huis weg. Mennen doe ik ook niet alleen, dus ik moet altijd wachten tot er iemand mee gaat. En ik kan door mijn handicaps niet lang rijden en ben een bangeschijterd, dus rijden met mij is niks aan. Ik vind het heerlijk om te stappen, lange teuel en af en toe een drafje. Maar galoperen met een groepje hoeft van mij niet. Dressuur rijden vind ik niks aan. Maar ik ben wel van plan om binnenkort een keer de bak in te gaan, heb nog nooit gedresuurd met Marga, is niet mijn ding.
Daarom ben ik ook zo blij met een fjord. Ik wil geen paard die er persé 6 dagen per week uit moet.

Mijn paarden komen niks te kort, lopen hele dag buiten, 's nachts altijd in een schone stal met water en voer, en ze krijgen liefde en aandacht zát. Ik ben meer van het wandelen, poetsen en tutten. Rijden is geen must. Als Baranna volgend jaar onder het zadel is gaan we vast vaker rijden, dan kan JW mee.

Er zijn zoveel redenen: ik denk dat de eerste is dat paardrijden mij gezond houdt. Het is mijn ontspanning, mijn hobby, mijn sport. Maar als ik er goed over nadenk, is het toch vooral Iza en niet een willekeurig paard wat me blij maakt.
Toen ik er een paar weken niet op kon rijden had ik ook niet echt behoefte aan een ander paard.
Het belangrijkste voor mij is het contact met mijn paard, maar rijden hoort er wel bij.

Ik hoef ook niet perse te rijden, maar stap niet 'zonder zin' op een vreemd paard. Uitproberen en aanvoelen vindt ik altijd leuk.
Soms heb ik ook inderdaad echt geen zin om te rijden, maar wel om te mennen. Andere keren heb ik helemaal nergens zin in om met ze aan het werk te gaan en andere keren juist wel.
Maar ik weet niet wat mij aanzet tot rijden, verslaving!? Het is wel zo dat ik kan genieten van het rijden op een paard met potentie. Maar ik kan ook compleet afknappen op paarden die ik niet prettig vind rijden, daar heb ik dan echt geen aandrang om op te stappen. Het is dus echt wel paardgerelateerd waar ik wel en niet op wil qua zin.

Omgaan met paarden heeft idd meer prio dan het rijden anzich. En als ik al wil rijden doe ik dat op mn eigen paard. Heb er ook nooit echt behoefte aan om een paard van een ander te rijden. Ook nu niet nu Cees nog te klein in. Mis het rijden nog steeds niet na 8 maanden.
Toen ik in het gips zat kon ik er ook prima mee leven dat ik er ff niet op kon, als ik maar wel elke dag naar stal kon
Maar als ik rij wil ik wel een uitdaging hebben, inrijden, verbeteren... nog niet eens echt van ik wil dat of dat niveau halen. Gewoon grenzen verleggen en kijken waar je uitkomt.

Weet je wat ik zo heerlijk vindt van het paardrijden? De vrijheid die je hebt. Het is ook mijn ontspanning, het geeft me (meestal) rust. Met Roon heb ik niet altijd zin om te rijden, dan doe ik het ook niet.
Ik moet wel zeggen, dat ik bijna niet kan wachten om met Anca verder te gaan. Dat vind ik dan wel een uitdaging. Ik ben niet zo'n held en wil wel eens op een ander paard, maar moet er dan wel zeker van zijn, dat hij/zij braaf is.
Dat ik bijv. een paar keer op Merkur heb gereden en een tijdje op Baldrian was al een hele stap voor mij. maar ik vertrouwde ze wel. Maar weet wel, dat als er een andere hengst in de bak kwam met Baldrian, zat ik niet meer op mijn gemakkie. Dus hield ik daar mee op.
Ik heb wel een paar keer op een paar friezen gezeten, maar dat was ook gewoon effe voelen hoe dat zat. En een tijdje een fries van een meisje erbij gereden. Die was niet zo voorwaarts, en dat lukte wel. Maar geef mij maar fjorden. De fjorden van mijn schoonvader heb ik eerst altijd gereden. Nu door tijdgebrek doe ik dat niet meer. Maar als mijn schoonvader zou vragen of ik er 1 voor de zadelproef zou willen rijden, zou ik wel even denken. Lijkt me erg leuk,maar ik moet even kijken of het practisch gezien te doen is.

Die vrijheid en lekker met je paard de natuur in gaan vind ik ook heerlijk! Met Ros kan ik wat dat aan gaat lezen en schrijven ik weet precies wat ik aan hem heb en hij wat hij aan mij heeft. Daar kan ik bij wijze van spreke achterstevoren op gaan zitten en dan komen we nog het bos door. Juist dat maakt het voor mij dubbel genieten. Met Hummel was het toch anders, daar was ik altijd op mijn hoede en die vond het in het begin ook heel lastig om op zijn eigen benen te lopen. Die moest ik in goede aanleuning blijven rijden en blijven sturen. Dat was ook echt een super lief dier, ik was heel erg gek met hem maar ik heb er toch nooit hetzelfde mee gehad als met Ros.

Als ik Marga zonder problemen alleen bij huis weg kreeg reed ik ook veel vaker. Je hebt hier dichtbij een bosje met water waar je op paard in kan, heerlijk. Maar dat gevecht om haar hier weg te krijgen..........Claudia rijdt er zo mee weg, het ligt echt aan mij (en aan al die vriendinnen die het al geprobeerd hebben )

Ik houd op de eerste plaats van de paarden, veel mensen zeggen nu Vinga er niet meer is, "je kan nu niet meer rijden" nee dat weet ik, Dakota is nog te jong maar het paardrijden was en is voor mij niet het belangrijkste. De omgang met mn paard en het af en toe lekker samen wandelen daar kan ik net zo van genieten als van een buitenritje.
Of gewoon lekker op stal rondhangen en een praatje maken met mn stalgenoten terwijl Dakota lekker in de wei aan het spelen is, heerlijk, dat is voor mij ook ontspanning.

Mijn gevoel naar Taco toe is het hetzelfde als jij met Ros hebt Marijke.
Alleen vind ik het wel fijn om op een ander paard te rijden.
Ik hou van presteren en ik kan dus ook niet een rondje om de kerk rijden op een ander paard.
Ik vind het heerlijk om de verbetering te voelen
Hoe meer hoe beter

Ik vind ook alles erom heen leuk . Zondag is Nis samen met haar vriendinnetje op een groot stuk afgemaaid wei gekomen. Maandagavond heb ik gekeken en toen stonden ze zalig te grazen in de zon. Zo'n leuk gezicht. Geniet ik ook van. Een aai ff water geven en dan ga ik weer. Nis is recreatiepaard en loopt dus paar keer per week. De rest is soms tutten (ze is geen tuttebelpaard) en ff checken.

Ik heb zelf ook nooit zo de behoefte om op een ander paard te rijden. Maar doe het nu soms wel. Maar voor mij is er dus ook maar 1 waar ik mee kan lezen en schrijven, Nisss. Als ik tegenwoordig rijd ben ik ook bang dat ik gewoon nooit weer zo'n paardje vindt, mak buiten voor echt alle verkeer en ze kan ook heel goed alleen op pad. En net wat Marijke zegt, op de een of andere manier is het toch altijd leuker met je eigen. Met Nis rijd ik veel buiten, maar om toch weer ergens aan mee te kunnen doen qua wedstrijdjes kijk ik dus wel weer uit naar een paardje erbij, maar zonder haast. We redden ons best zo.
Anka kwam qua karakter wel aardig in de buurt van Niz. Relaxt en niet heel moeilijk. Ook koel in het koppie met buiten rijden.

Ja, alles met paarden is gewoon leuk .