FjordenWereld.nl

Ik heb binnen 1 jaar tijd 2 ponie's in moeten laten slapen. Eerst Silver, onze New Forrest en nog geen jaar later Jackie.
Ik ben heel erg bang dat ik binnenkort voor Diëgo hetzelfde moet beslissen
Bij Silver en Jackie gin het op een heel verschillende manier. Jackie lag in de wei en kon niet meer opstaan, dus dat ging liggend, allemaal kalm en rustig. Silver was heel erg hoefbevangen, maar stond wel. Ze kreeg eerst wat spuitjes om rustig te worden, maar bleef gewoon staan. De laatste, fatale spuit zit me nog vers in mijn geheugen. Gelukkig had mijn dierenarts me goed voorbereid. Ze viel echt met een klap om.............dat geluid van die lucht uit de longen zal ik nooit weer vergeten, was niet prettig.

Ik wil me goed voorbereiden op de eventuele dood van Diëgo, kan het amper verdragen er aan te denken zo vlak na de dood van mijn maatje Jackie, maar ik wil gewoon zeker weten dat ik de juiste beslissing neem en vrede hebben met de manier waarop.

Wie van jullie heeft wel eens een paard in laten slapen? Gaan ze nooit liggen na de kalmerende spuiten? Ik vind dat vallen zo erg , het geluid........Toen Diëgo gecastreerd is kreeg hij ook kalmeringsspul, binnen 10 seconden viel hij al zowat om. Ik hoop er een beetje op dat hij nu ook gewoon gaat liggen als hij suf wordt.
Vanmorgen lag hij weer in de stal toen ik kwam, bloed in zijn mond. Ik kon niks vinden in zijn mond. Onstekingen en mondproblemen horen ook bij Cushing, waarschijnlijk zit er toch wel iets in zijn mond. Of hij heeft op zijn tong gebeten met het gaan liggen (of vallen? Duizeligheid hoort bij de bijwerking van deze medicijnen).

Ik ben er echt ziek van, dat kan ik je wel vertellen. Aan één kant wil ik d medicijnen tijd geven hun werk te doen, maar het wordt wel steeds moeilijker hem zo te zien...........wat is wijsheid?

Nee hier heb ik geen ervaring mee vindt het zo naar voor je

Voor zover ik nu weet van de paarden die ingeslapen zijn, lagen ze allemaal al. Maar kan me voorstellen dat het naar is. Het zal ook wel afhankelijk zijn per paard of ze gaan liggen of niet. De een geeft sneller toe dan de ander.

Maar blijft een rotsituatie Ivonne.

meid ik weet hoe je je voelt . maar van veer die klap, ik kan me dat niet meer herinneren, volgens mij ging ze langzaam door de knieen , de dierenarts heeft me wel gezegd dat het niet zo'n fijn aanzicht was. ik weet alleen dat ze rustig werd en dat ze ineens op de grond lag, ze schokte nog vreselijk na, ik zag haar buik ook nog bewegen want tja ons veulen....

je moet eerlijk wezen tegen jezelf en tegenover diego. Diego heeft pijn, jij hebt dat ook, omdat je hem niet wil missen maar je wilt ook niet dat diego pijn heeft en hem zo ziet. het is een moeilijke keuze, ik weet er alles van. ik weet niet wat in dit geval een verstandige keuze is. sorry

heel veel sterkte van onze kant. als er wat is PB staat voor je open.

De welsh pony van een vriendin van mij had dat inderdaad ook...
Toen de pony de spuit kreeg ging ze steigeren om vervolgens met een klap op de grond te vallen.
Die vriendin van mij heeft er nu nog last van, lijkt me vreselijk!

Je zou eens kunnen informeren bij de veearts of het mogelijk is dat hij eerst onder narcose komt, dan gaan ze wel liggen.
Moeilijk allemaal zeg... moet er niet aan denken!

helaas als een paard op het moment dat hij ingeslapen wordt nog staat, vallen ze altijd om, ook voor de narcose. bij narcose geef je ze eerst een spierverslapper zodat ze eerder gaan liggen, maar het is afhankelijk van het paard of die er tegen blijft vechten of zich er snel bij neerlegd. mischien is het raadzaam als het moet gebeuren om iemand anders hem neer te laten leggen en dan zelf overneemd om hem bij te staan. dit kun je aan je dierenarts vragen of hij hem eerst de spierverslapper te geven en dan hem zachtjes in te slapen.

Ik heb geen ervaring met inslapen, maar toen die van mij gecastreerd werd kreeg hij eerst ook een kalmeringsspuit, daar werd hij wel snel suf van, liet z'n hoofd wat hangen en op rust, maar hij viel niet om. Dat was pas nadat hij z'n volgende spuit kreeg.

Veel sterkte

Bij mij ging het iets anders..Hij is op de lingehoeve ingeslapen, daar hebben ze speciale ruimtes daarvoor ( ook voor de operaties). De wanden en een grote deur zijn zacht bekleed, en dan zetten ze het paard tussen de wand en de deur, toen kreeg die een kalmeringsprik, waarna ze langzaam de deur open doen..en zo zakte hij langzaam onderuit. Toen die eenmaal lag kreeg die de 2e prik. Een verschrikkelijk moment natuurlijk, maar ben blij dat ik er bij was en dat het zo rustig is gegaan. Veel sterke ermee...

Zoveel goede verhalen er over bestaan, zoveel gruwelverhalen zijn er ook. Ik heb persoonlijk goede ervaringen ermee. Mijn ouders hebben hun shetje in laten slapen bij de DA op de kliniek in een ruime box vol schoon stro. Andere shet was erbij (ik niet) en schijnt ondanks het verdriet netjes gegaan te zijn.
Mijn eigen fjord hebben we ook daar in laten slapen (scheelt voor mij ook enorm dat je dan niet op een destructiekar hoeft te gaan zitten wachten, als je het op een kliniek laat doen). Ze kreeg ook eerst een verdoving/verslapper. Ze hadden gewaarschuwd dat het akelig kon worden. Iemand anders (die daar wat ervaring mee had) heeft haar toen vastgehouden en het "liggen" in goede banen proberen te leiden. Dat ging gelukkig best goed, ze zakte redelijk beheersd neer. En toen de laatste spuit, toen zat ik weer bij der. Ik moet eerlijk zeggen dat ik erg blij ben dat ik het zo heb gedaan. Ik had op dat moment ook heel sterk het idee dat Nena het wel mooi geweest vond, ze ging nergens tegenin. Gaf me wel een rustig gevoel.
Ik snap je gevoel helemaal, op een gegeven moment ben je half (of helemaal) overspannen van de zorgen en het idee alleen al van de beslissing, zeker in het geval de beslissing toch van jou afhangt (sommige dingen zijn zo klaar als een klontje, dit is toch voor je eigen gevoel een twijfelgeval). Sterkte met al die gevoelens... hopelijk knapt ie toch nog op.

rebecca was zelf gevallen en kon niet meer opstaan toen ik de beslissing nam. zij had ook cushing en daarbij al 2x eerder een val gehad met daarna een soort epileptische aanval. toen ik haar aantrof had ze het stuip-gedeelte va de aanval al gehad en was ze al vrij ver heen. helaas liet de DA nogal lang op haar wachten. ik voelde me heel gemeen toen rebec nog een flauwe poging probeerde te doen om op te staan en ik haar weer neersuste.
maar het inslapen ging heel vredig. de verdoving werkte al heel gauw en volgens mij was ze al weg voordat de echte spuit erin ging. terwijl ze de spuiten kreeg heb ik haar lekker geaaid en gekriebeld en je zag haar ogen langzaam doffer worden.

mar schreef:Bij mij ging het iets anders..Hij is op de lingehoeve ingeslapen, daar hebben ze speciale ruimtes daarvoor ( ook voor de operaties). De wanden en een grote deur zijn zacht bekleed, en dan zetten ze het paard tussen de wand en de deur, toen kreeg die een kalmeringsprik, waarna ze langzaam de deur open doen..en zo zakte hij langzaam onderuit. Toen die eenmaal lag kreeg die de 2e prik. Een verschrikkelijk moment natuurlijk, maar ben blij dat ik er bij was en dat het zo rustig is gegaan. Veel sterke ermee...

Zo is het bij mijn merrie ook gegaan(ook in de Lingehoeve).
Dat gaf me wel een beter gevoel.

Ik ben er ook bij geweest toen er 2 tweejarige inmoesten slapen.
Ik had ze allebei vast en die zijn ook echt gevallen.

Dat is een minder prettig idee maar het kan niet anders.

IK ga ook met daphne mee(DC) , vraag of iemand anders hem op dat moment vast wil houden en dat je het daarna zelf overneemt.

Als ik het zo lees gaat hij steeds sneller achteruit.
( ik denk dat jezelf de beslissing al hebt genomen)

Heel veel sterkte.

als ik dit zo lees ben ik blij dat ik die keuze bij collin niet heb hoeven maken.
die val heb ik wel meegemaakt want dat gebeurde bij collin wel.
ik vind het echt vreselijk voor je en wou dat ik wat voor je kon doen.
heel veel sterkte ermee.
wat zegt je veearts er verder van?

er schiet me nog iets te binnen,
die linda waar je contact mee hebt over de cushing heeft ook ervaring met inlaten slapen en zij had het toen over een manier die geloof ik met 3 spuiten ging en wat heel rustig ging.
misschien kan zij je helpen.
ze zit nu in het buitenland geloof ik maar kan misschien wel haar mail lezen.

colunder schreef:er schiet me nog iets te binnen,
die linda waar je contact mee hebt over de cushing heeft ook ervaring met inlaten slapen en zij had het toen over een manier die geloof ik met 3 spuiten ging en wat heel rustig ging.
misschien kan zij je helpen.
ze zit nu in het buitenland geloof ik maar kan misschien wel haar mail lezen.

Ze moeten hoe dan ook gaan liggen en de ene doet dat echt ineens en de ander zakt door zijn knieen.

Als je het gewoon in de wei of in een box doet heb je geen mogelijkheden om ze zacht te begeleiden.
Ze vallen hoe ze gaan, je kunt ze met enge druk wat stueren maar de klap komt.
(ik heb het nu al op heel veel manieren gezien en het is altijd heel erg naar)

Bij Kim ging het heel rustig. Eerst een prikje om haar suf te maken. Toen een prikje, waardoor ze langzaam door haar benen zakte en op haar zij kwam te liggen en daarna de fatale. Geen klap en enge geluiden
Ik zou het een volgende keer weer zo doen.

Sterkte ermee. Hopelijk is het (nog) niet nodig

Ik probeer hier de berichtjes te lezen maar eigenlijk wil ik het helemaal niet omdat het bij ons ook dichterbij komt... ik weet helemaal nog niet hoe ik het wil laten doen bij Vinga...

Helaas is ook hier mijn reactie weg.

Meis de enige die die beslissing kan nemen ben jijzelf. Jij ziet het beste hoe je beetsje eraantoe is en waneer het tijd is om afscheid te nemen mocht het zover komen.
2, bijna 3, paarden laten gaan in korte tijd gaat niet in je koude kleren zitten. Dus praat erover, schrijf het op voor jezelf maar hou het niet binnen. Wij snappen je emoties en je twijffels..... hele dikke knuf.

Dit zijn hele moeilijke beslissingen die je alleen zelf kan nemen. Heel veel sterkte daarbij.

Ik heb vorig jaar mijn merrie moeten laten inslapen.
Ze had een half jaar niet kunnen liggen vanwege 2 botbreuken in haar knie.. en toen ze 2e verdovende prik kreeg klapte ze echt op de grond met een draai... toen ze eenmaal lag zuchte ze... zoiets van he, he... ik lig eindelijk..ze kon namelijk niet fansoenlijk blijven staan als ze moe werdt. wagelde een beetje op de benen. Dus het was onzettend vreselijk om mee te maken. Heb mijn ogen uit mijn hoofd gehuild.. maar dit was het beste voor haar.

Zowel Diëgo als Vinga zijn inmiddels in de paardenhemel.........
Andrea en ik hadden geen keuze, maar moeilijk blijft het wel, je mist ze zó verschrikkelijk, ook al heb je ze uit liefde laten gaan, ze bent ze gewoon kwijt