Mijn paardjes staan dag en nacht met hun 4-tjes buiten in de wei. Dat gaat verder echt goed, tuurlijk wordt de rangorde wel eens bepaald, maar dat hoort er bij. Ik heb alleen problemen zodra ik er 1tje uit haal. Als ik Paula uit de wei haal is er niets aan de hand. De rest rent een keertje heen en weer, maar zijn het ondertussen wel gewend en weten dat Paula weer terug komt. Bovendien staat Paula bovenaan de rangorde. Haal ik echter 1 van de 3 jonkies uit de wei om een stukje te wandelen, tutten, manen knippen of wat dan ook, dan is het altijd 1 grote stress boel. Het is niet zozeer dat dit van Paula uitkomt, maar echt van alle 3 die op dat moment nog in de wei staan. Ze rennen, gillen en stressen zich helemaal in het zweet. Ik weet niet of ze bang zijn dat het betreffende paard niet meer terug komt of zoiets. Als ik degene die mee was, weer terug in de wei zet, krijgt deze altijd op haar donder van Paula. Opzich maakt het natuurlijk niet zo uit dat ze door de wei rennen als idioten, maar ik heb altijd het idee dat het bij anderen geen problemen geeft. Ik bedoel: het is niet zo dat er een paard alleen achter blijft in de wei (dan kan ik het gedrag verklaren), ze zijn nog met hun 3-en. Straks zal ik toch wat meer met Zarah en Arwen aan het werk gaan en dan vraag ik me af: zou het wennen of zullen ze altijd zo vervelend blijven doen? En zou het een soort van verlatingsangst zijn of ook een soort van jaloezie? Ze zijn allemaal erg gesteld op aandacht en wat dat betreft ook best een beetje verwend
Ik weet het dat Paula het niet leuk vindt als zij niet de belangrijkste is (als ik haar niet als eerste als ik vrijdags thuis kom aandacht geef, maar iemand anders, ontwijkt ze me het hele weekend), maar dat ze ze daarom ook zo op de kop moet geven 
Zarah (die normaal nooit ergens in bijt), begint altijd aan het touw te trekken zodra ik met een geleidingstouw in de wei kom (zo van: pick me, pick me!). Arwen loopt bijna op je hakken om maar niet vergeten te worden. Heb ik ze teveel verwend, ligt dit aan mij of hebben meer mensen dit probleem? Of zie ik spoken en kunnen paarden helemaal niet zo ver denken en is het gewoon een aangeleerd gedrag geworden?
